الکسیس سانچز؛ زخم کُشنده منچستریونایتد، محرک احیای آرسنال

طرفداری | انتقال الکسیس سانچز به منچستریونایتد به عنوان یکی از بدترین بدترین تصمیم‌های نقل و انتقالاتی به شمار می‌رود. 

وقتی یک‌شنبه آرسنال و منچستریونایتد در دور سوم اف‌ای کاپ به مصاف هم می‌روند، تقریبا هفت سال از یکی از فاجعه‌بارترین و پشیمان‌کننده‌ترین انتقالات تاریخ لیگ برتر می‌گذرد. انتقال الکسیس سانچز به اولدترافورد، پیامدهای طولانی‌مدتی برای هر دو باشگاه داشت که بسیاری از آن‌ها هنوز هم احساس می‌شود و این تصمیم برای همیشه اعتبار بازیکن را خدشه‌دار کرده است. 22 ژانویه 2018، سانچز یکی از بهترین بازیکنان دنیا به شمار می‌رفت اما 19 ماه بعد وقتی راهی اینتر شد، از او به عنوان بازیکنی «تمام شده» و «چهره سمی» برای رختکن یاد کردند. همه از ماجرای سانچز در منچستریونایتد آگاه هستند. خود بازیکن رنگ و لعاب زیادی به آن بخشیده است و در سال 2020 گفت که قصد داشت تنها یک روز پس از انتقال، باشگاه را ترک کند. او گفت

به یاد دارم که در اولین جلسه تمرینی، متوجه چیزهای زیادی شدم. بعد از تمرین به خانه رفتم و به خانواده و مدیر برنامه‌ام گفتم: آیا می‌توانید قرارداد را پاره کنید تا به آرسنال برگردم؟

اگر چنین افشاگری‌ای تصویری از وضعیت روحی بازیکن شیلیایی در آن زمان ترسیم می‌کند، پس آمار او روایتی برای عملکرد فاجعه‌بارش خواهد بود. سانچز در آخرین فصل کاملش در آرسنال، طی 51 بازی، 30 بار موفق به گلزنی شد. او برای منچستریونایتد تنها یک فصل به طور کامل به میدان رفت و آمار 2 گل در 27 بازی را ثبت کرد. اکنون در 36 سالگی، سانچز پس از آن روزهای دردناک در منچستر، با موفقیت دوران حرفه‌ای خود را بازسازی کرده است. او به اودینزه، باشگاهی که برای اولین بار نام خود را در اروپا بر سر زبان‌ها انداخت، بازگشته و دو اسکودتو با پیراهن اینتر نیز به ارمغان آورده است. در فصل 23-2022 نیز، این مهاحم شیلیایی به عنوان بهترین بازیکن فصل المپیک مارسی انتخاب شد. 

منچستریونایتد؛ حالا همه پول بیشتری می‌خواهند 

به نظر می‌رسد گذر از آن قرارداد در سال 2018 برای بازیکن آسان‌تر از منچستریونایتد بوده است. حتی پس از گذشت این همه سال، باشگاه همچنان بهای تصمیم خود برای اعطای قراردادی به ارزش سرسام‌آور 560 هزار پوند در هفته به سانچز را پرداخت می‌کند. چنین دستمزدی (که 9 میلیون پوند برای فسخ آن هزینه شد)، عملا ساختار دستمزد باشگاه را نابود کرد. این قرارداد برای بازیکنان و مدیران برنامه‌های آن‌ها، سقف جدیدی برای مذاکرات تعیین کرد و هر سطح دستمزدی را افزایش داد. بازیکنانی که در حدود 100 هزار پوند در هفته درآمد داشتند، اکنون 200 هزار پوند درخواست می‌کردند. بازیکنان با دستمزد 200 هزار پوند در هفته اکنون انتظار 300 هزار پوند را داشتند.

در عرض حدود 18 ماه از ورود سانچز، یونایتد دستمزد مارکوس رشفورد را به حدود 250 هزار پوند در هفته افزایش داد و دیوید دخیا را با حدود 375 هزار پوند در هفته به گران‌ترین دروازه‌بان جهان تبدیل کرد. حتی بازیکنان کم‌اهمیت‌تر مانند ویکتور لیندلوف نیز در مذاکرات قدرت بالایی پیدا کردند. شاید بارزترین نمونه از این دومینو، مذاکرات مربوط به قرارداد جدید آندره هررا بود که 350 هزار پوند در هفته درخواست کرد. یونایتد به این درخواست پاسخ منفی داد تا هافبک اسپانیایی راهی پاری سن ژرمن شود. دستمزد الکسیس سانچز، رختکن اولدترافورد را آشفته کرد. وقتی بازیکنی چنین دستمزدی دریافت می‌کند، باید در درون زمین بدرخشد. اما سانچز بدون هیچ عملکرد خاصی، در جایگاه یک سوپراستار قرار گرفته بود. 

منچستریونایتد با دستمزد الکسیس سانچز دچار اشتباه شد اما به جای رفع کردن آن، اوضاع را به مراتب بدتر نیز کرد. در ادامه، بازیکنانی مانند ادینسون کاوانی، رافائل واران، کریستیانو رونالدو و اخیرا کاسمیرو، همگی در سن 28 سالگی یا بالاتر و با دستمزدهای هنگفت خریداری شدند. هیچ یک از آن‌ها هزینه‌های خود را با عملکردشان در زمین توجیه نکردند و اکنون یونایتد برای یافتن خریداری برای کاسمیرو تلاش می‌کند تا فرصت فعالیت در پنجره زمستانی را داشته باشد. یکی از دلایل مهم عدم انعطاف‌پذیری مالی یونایتد، هزینه‌های دستمزد هنگفت آن‌ها است که سنگینی خود را بر دوش باشگاه می‌گذارد.

آرسنال، فرار از یک دومینو

پس از اعداد و ارقام الکسیس سانچز در منچستریونایتد، آرسنال چاره‌ای جز تمدید قرارداد مسوت اوزیل با حقوق 350 هزار پوندی نداشت. با این حال، تفاوت‌هایی بین این دو باشگاه وجود داشت؛ خلاف شیاطین سرخ، توپچی‌ها با وجود متحمل شدن هزینه‌های قابل توجه، به سرعت به مشکل ایجاد شده توسط قرارداد هنگفت اوزیل واکنش نشان دادند. آن‌ها به جای اینکه اجازه دهند این قرارداد، دستمزد کل تیم را تحت تاثیر قرار دهد، با فسخ قراردادهای هنگفت بازیکنان با تجربه، ساختار مالی خود را اصلاح کردند و به جذب بازیکنان جوان‌تر با حقوق کمتر روی آوردند.

این رویکرد آرسنال در مقابل سیاست جذب بازیکنان باتجربه و گران قیمت در منچستریونایتد به وضوح قابل مشاهده است. در حالی که میانگین سنی خریدهای یونایتد از تابستان 2020 به بعد حدود 27 سال بوده، آرسنال در همان دوره به طور هدفمند بازیکنانی با میانگین سنی زیر 25 سال را جذب کرده است. البته که هواداران آرسنال از داشتن بازیکنی مشابه سانچز در تیم کنونی خود لذت می‌بردند؛ وینگری که بتواند در هر لحظه اتفاقات غیرمنتظره‌ای را خلق کند، انواع مختلف گل‌ها را به ثمر برساند و با دید بازی و قدرت دریبل خود موقعیت‌های گلزنی ایجاد کند. یافتن چنین استعدادهایی کار آسانی نیست. به همین دلیل، اکثر باشگاه‌های هوشمند انگلیس در حال حاضر بر روی جذب استعدادهای جوان با پتانسیل رشد تمرکز کرده‌اند. انتقال‌های پر هزینه برای بازیکنانی که در اوج دوران حرفه‌ای خود هستند، اغلب خطرناک‌ترین معاملات هستند و ممکن است سال‌ها طول بکشد تا خسارات ناشی از یک تصمیم اشتباه جبران شود.

به قلم سم دین و جیمز داکر (خبرنگاران آرسنال و منچستریونایتد) در تلگراف