تحلیل فنی | خط هافبک پرسپولیس؛ ظرفیت بالا، عملکرد پایین!

طرفداری | پرسپولیس به‌عنوان یکی از پرطرفدارترین تیم‌های فوتبال ایران، همواره زیر ذره‌بین هواداران، پیشکسوتان و منتقدان قرار دارد. حضور گاریدو به‌عنوان سرمربی جدید این تیم، امیدهای زیادی را در دل هواداران برای موفقیت‌های آینده زنده کرد. اما با گذشت چندین ماه از فصل جدید، انتقادات به‌ویژه در خط هافبک، یکی از اصلی‌ترین محورهای بحث پیرامون عملکرد تیم شده است.

یکی از چالش‌های اساسی که از زمان حضور گاریدو مطرح شده، عدم ثبات در ترکیب خط هافبک است. سرمربی تیم در هر مسابقه ترکیب متفاوتی از بازیکنان را به میدان می‌فرستد که این تصمیم باعث سردرگمی هواداران و حتی تحلیل‌گران شده است. این سؤال مطرح است که آیا این تغییرات مداوم به دلیل نبود بازیکنان باکیفیت در خط هافبک است یا گاریدو هنوز نتوانسته به ترکیب ایده‌آل خود دست یابد؟

از طرف دیگر، خط هافبک پرسپولیس در مقیاس لیگ برتر ایران از بازیکنانی برخوردار است که رزومه و توانایی‌های قابل‌توجهی دارند. اما با این حال، چرا خروجی مطلوبی از این خط مشاهده نمی‌شود؟ آیا این مشکل به عدم مدیریت صحیح گاریدو برمی‌گردد، یا انتظارات هواداران از تیم بالاتر از حد واقعیت است؟

در این مقاله به بررسی کیفی و آماری بازیکنان خط هافبک پرسپولیس می‌پردازیم تا درک بهتری از وضعیت فعلی تیم پیدا کنیم و به این سؤال پاسخ دهیم که آیا ایراد کار از مربی است یا بازیکنان؟

عملکرد بازیکنان خط هافبک پرسپولیس

خط هافبک همواره قلب تپنده تیم‌های فوتبال است و نقش حیاتی در انتقال توپ، کنترل بازی و خلق موقعیت دارد. پرسپولیس با بهره‌گیری از ترکیبی متنوع از بازیکنان در این خط، پتانسیل بالایی برای ارائه بازی‌های جذاب و مؤثر دارد.

با این حال، عدم ثبات در انتخاب ترکیب و تنوع وظایفی که گاریدو به بازیکنان محول کرده است، باعث شده تا عملکرد کلی این خط زیر ذره‌بین منتقدان قرار گیرد. در ادامه، به تحلیل عملکرد بازیکنان خط هافبک پرسپولیس با توجه به نقش‌ها و آمارهای آن‌ها می‌پردازیم:

میلاد سرلک: سرباز تدافعی با مشارکت محدود

میلاد سرلک با ویژگی‌های تدافعی خود و توانایی انتقال توپ از عقب به جلو، یکی از مهره‌های کلیدی برای تقویت ساختار تدافعی تیم به شمار می‌آید. اما در این فصل، او تنها در پنج بازی حضور یافته و حتی یک بازی کامل نیز انجام نداده است. نتیجه این حضور اندک تنها دریافت یک کارت زرد بوده که این آمار نشان می‌دهد سرلک هنوز نتوانسته نقش تأثیرگذاری در تیم ایفا کند. انتقادها به او عمدتاً به حاشیه‌های مربوط به معافیت پزشکی و تأثیر آن بر تمرکز وی در زمین بازمی‌گردد.
 

مسعود ریگی؛ هافبکی در خدمت تیم، اما بدون خلاقیت

مسعود ریگی با سابقه و بازی‌های کم‌حاشیه‌اش، بیشتر به‌عنوان یک بازیکن تدافعی شناخته می‌شود. او در این فصل در 16 بازی 1071 دقیقه بازی کرده و توانسته یک گل به ثمر برساند. این آمار، به‌ویژه در پوزیشن تدافعی، نشان‌دهنده مشارکت مؤثر او در تیم است. با این حال، عدم توانایی او در ایجاد موقعیت‌های هجومی باعث شده که پرسپولیس در مواقع نیاز به حملات سریع، نتواند از پتانسیل خط هافبک خود بهره کافی ببرد.

وحید امیری: کاپیتان قابل‌اعتماد

وحید امیری، یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان پرسپولیس، با توانایی بازی در پست‌های مختلف، ستون اصلی خط هافبک و حمله تیم به شمار می‌آید. او در این فصل 1343 دقیقه در زمین حضور داشته و با سه گل و دو پاس گل، یکی از مؤثرترین بازیکنان تیم بوده است. عملکرد او نشان‌دهنده اعتماد کامل گاریدو به این بازیکن است. امیری همچنین توانسته رضایت هواداران را جلب کند، که این امر به‌ویژه در تیمی که تحت فشار انتقادها قرار دارد، یک نقطه قوت به شمار می‌آید.

سروش رفیعی: خلاقیت از دست رفته؟

سروش رفیعی با توانایی‌های هجومی و خلاقیت خود، در گذشته یکی از امیدهای اصلی پرسپولیس در خط میانی بود. اما استفاده از او در نقش‌های تدافعی طی فصل‌های اخیر باعث شده تا او نتواند کارایی اصلی خود را نشان دهد. او در این فصل 748 دقیقه بازی کرده و تنها یک کارت زرد در کارنامه خود دارد. کاهش زمان بازی او در مسابقات اخیر نیز نشان می‌دهد که گاریدو دیگر اعتماد سابق را به او ندارد.

سعید صادقی: خرید پرحاشیه، عملکرد کم‌اثر

سعید صادقی، وینگری که با هیاهوی زیادی به پرسپولیس پیوست، هرگز نتوانست انتظارات را برآورده کند. با وجود آمار مناسب یک گل و یک پاس گل در 256 دقیقه بازی، او همچنان نتوانسته جایگاه ثابتی در ترکیب تیم پیدا کند و محبوبیت زیادی نزد هواداران ندارد.

یاسین سلمانی: استعداد نادیده گرفته‌شده

یاسین سلمانی، با انتظارات بالایی به پرسپولیس پیوست و هواداران او را به‌عنوان یک ستاره جوان و آینده‌دار می‌دیدند. اما مصدومیت طولانی‌مدت و عدم اعتماد گاریدو باعث شده تا او تنها 98 دقیقه در پنج بازی این فصل حضور داشته باشد. فرصت ندادن به این بازیکن، انتقاداتی جدی را به کادرفنی وارد کرده است.
 

محمد خدابنده‌لو: تلاش مؤثر در فرصت کم

خدابنده‌لو یکی از خریدهای موفق پرسپولیس در این فصل بوده است. او در 544 دقیقه حضور در زمین توانسته نقش یک بازیکن کم‌حاشیه و قابل‌اعتماد را ایفا کند. اما به نظر می‌رسد کادر فنی هنوز نتوانسته از او به‌طور کامل بهره ببرد.

فرشاد احمدزاده: محبوب مربی، نامحبوب هواداران

فرشاد احمدزاده از بازیکنانی است که حضور او در ترکیب همواره محل بحث بوده است. او در 16 بازی و 1050 دقیقه تنها دو کارت زرد کسب کرده و عملکرد آماری او نشان‌دهنده کیفیت پایین در مقایسه با سایر بازیکنان است. با این حال، گاریدو همچنان به او اعتماد دارد.

سعید مهری: خریدی بحث‌برانگیز

مهری که به‌عنوان یکی از بازیکنان موفق لیگ قبرس به پرسپولیس پیوست، در 251 دقیقه بازی این فصل تنها یک پاس گل به نام خود ثبت کرده است. اما حضور او در صحنه‌های حساس مانند دربی، باعث شده محبوبیت خاصی نزد هواداران پیدا کند.

اوستون اورونوف: کیفیت بالا، اما مصدومیت‌های مداوم

اوستون اورونوف با وجود مصدومیت‌های متعدد، کیفیت بالای خود را در دقایق محدود حضورش نشان داده است. او در 517 دقیقه بازی موفق به ثبت دو گل شده که نشان‌دهنده توانایی او در موقعیت‌های هجومی است.

سمیر حبوباتی: نشانه‌های امید برای آینده

سمیر حبوباتی، بازیکن جوان و نویدبخش پرسپولیس، با وجود فرصت‌های کم، نشان داده که می‌تواند در آینده یکی از ستاره‌های تیم باشد. او در دو بازی دقایقی کوتاه به میدان رفته و تجربه کسب کرده است.
 

جمع‌بندی و ارائه دیدگاه پرسش‌گرانه

با وجود بازیکنانی مانند وحید امیری، اوستون اورونوف، و میلاد سرلک، پرسپولیس خط هافبکی در اختیار دارد که از نظر کیفیت و تنوع توانایی رقابت در سطح بالای لیگ برتر و حتی لیگ نخبگان آسیا را دارد. اما چرا باوجود این توانمندی‌ها، عملکرد خط هافبک رضایت‌بخش نبوده و در برخی از بازی‌ها نتوانسته تأثیرگذاری لازم را از خود نشان دهد؟ آیا مشکل از کیفیت بازیکنان است یا مسائل دیگری مانند نحوه مدیریت، تاکتیک‌ها و چینش نفرات تأثیر بیشتری بر این ناهماهنگی داشته‌اند؟

یکی از پرسش‌های مهم این است که آیا گاریدو به دلیل کمبود بازیکنان مناسب و یا مصدومیت‌های مکرر برخی از مهره‌های کلیدی، در دستیابی به ترکیب ایده‌آل دچار مشکل شده است؟ یا شاید تاکتیک‌های او و نحوه استفاده از بازیکنان در موقعیت‌های مختلف، آن‌گونه که باید، مؤثر نبوده است؟ برای مثال، استفاده از بازیکنانی مانند سروش رفیعی در نقش‌های تدافعی یا عدم اعتماد کافی به استعدادهایی مانند یاسین سلمانی، نشان‌دهنده انتخاب‌هایی است که شاید در نگاه اول منطقی به نظر برسند، اما در عمل نتیجه مطلوب را ارائه نکرده‌اند.

هواداران نیز در این میان نقشی کلیدی دارند. آیا آن‌ها باید کمی صبورتر باشند و فرصت بیشتری به گاریدو بدهند تا بتواند ترکیب خود را تثبیت کرده و استراتژی‌های خود را به‌درستی پیاده کند؟ شکی نیست که مدیریت تیم، به‌ویژه در شرایط پرفشار لیگ و انتظارات بالای هواداران، زمان و فرصت می‌طلبد. از سوی دیگر، ایجاد هماهنگی میان بازیکنان و یافتن ترکیب مناسب، فرآیندی است که نیازمند آزمون و خطا در طی چندین بازی است.

آینده پرسپولیس به شدت به این بستگی دارد که گاریدو چگونه می‌تواند نقاط ضعف تیم را تقویت کرده و از ظرفیت بازیکنان به بهترین شکل بهره‌برداری کند. آیا تغییرات تاکتیکی او به بهبود شرایط منجر خواهد شد یا تیم به تغییرات بیشتری نیاز دارد؟ همچنین، آیا اعتماد به بازیکنان جوان و فرصت دادن به آن‌ها می‌تواند یکی از راه‌حل‌ها برای بازسازی خط هافبک باشد؟ این‌ها سوالاتی هستند که نه‌تنها گاریدو، بلکه باشگاه و هواداران نیز باید به پاسخ آن‌ها فکر کنند.

در نهایت، شاید مهم‌ترین نکته این باشد که برای دستیابی به موفقیت، هم باشگاه و هم هواداران باید در مسیری مشترک حرکت کنند؛ مسیری که شامل صبر، اعتماد متقابل، و حمایت در روزهای سخت است. آیا این صبر و حمایت به گاریدو فرصت کافی برای ایجاد تغییرات لازم را خواهد داد؟