اختصاصی طرفداری | نبردی بزرگ و به‌یادماندنی. آرسنال با ۱۰ مرد در تمامی نیمه دوم، با سیتی شکست‌ناپذیر در دقیقه ۹۸ به تساوی ۲-۲ رسید. یک نبرد کلاسیک دیگر در لیگ برتر. راستش را بخواهید هنوز نفسم، دم و بازدم بازنگشته است.
این بازی‌ای خواهد بود که تا پایان فصل بارها در مورد آن صحبت می‌کنیم، گل استونز در زمانی که وقت اضافه هم به پایان رسیده بود مانند توپی بود که او در چند فصل پیش‌ازاین از روی خط دروازه مهار کرد و لیورپول را از رسیدن به‌عنوان قهرمانی محروم ساخت. در پایان فصل به اهمیت آن بیشتر پی خواهیم برد.
این دیدار یکی از بهترین نبردهایی بود که در دوران مدرن در لیگ برتر دیده‌ایم. این ۱۰۰ دقیقه دقیقاً ثابت کرد چرا منچسترسیتی و آرسنال در حال حاضر بهترین تیم‌های انگلستان هستند. نبردی گیرا، سریع و پرشتاب، نفس گیر، ضرب‌دار، پر کشمکش.
نکات قابل‌اشاره بسیاری برای توضیح اینکه چقدر این مسابقه خوب بود وجود دارد، در یک کلام انگار لیگ برتر و فصل جدید رسماً آغاز شده است.
سناریوی متفاوتی داشت. این یک محاصره و مقاومت تمام‌عیار بود. تصور کنید؛ محاصره کونستانیپول توسط عثمانیان یا محاصره مافیکینگ در آفریقای جنوبی. این همان اتفاقی بود که در ورزشگاه اتحاد در یک بعدازظهر بارانی در اوایل پاییز رخ داد، زمانی که باران بی‌امان و بی‌وقفه می‌بارید و آرسنال به برج و باروهای خود عقب‌نشینی کرد و قلب و روح تمامی قدرت خود را وقف دفع یکی از بزرگ‌ترین محاصره‌های لیگ برتر کرد.
پس از اینکه نفرات آرسنال در واپسین لحظات نیمه اول با خطای احمقانه تروسار به ۱۰ نفر کاهش یافت و همه دست‌ها در حین اعتراض به داور بر سرها کوبیده شد، توپچی‌ها در ۴۵ دقیقه نیمه دوم و ۷ دقیقه وقت اضافه باقی‌مانده ناگزیر در زمین خود به لاک دفاعی فرو رفتند و تصمیم گرفتند در خاک سیتی از برتری خود با جان‌فشانی هرچه‌تمام‌تر در برابر تیمی هجومی و قدرتمند چون منچسترسیتی به دفاع بپردازند. به درامای نابی تبدیل شد.
آرسنال در تمام این مدت برتری ۲-۱ خود را حفظ کرد، تقریباً حفظ کرد. پیروزی پراهمیت و تاریخی در شرف انجام بود. می‌توانست اولین شکست خانگی سیتی در لیگ برتر از ۱۲ نوامبر ۲۰۲۲ تا به امروز باشد، و به شکست‌ناپذیری آنها بعد از ۶۸۹ روز پایان دهد! بردی که ارزش والای آن بیش از ۳ امتیاز در برابر قهرمان بود.
توپچی‌ها خوب می‌دانستند، حتی در مراحل ابتدایی فصل، چه مزیت روانی بزرگی را در برابر رقیب سرسخت خود به دست خواهند آورد، تیمی که سد بزرگی در دو فصل اخیر برای کسب قهرمانی آنها بوده است. فصل گذشته در همین‌جا، در اتحاد به نتیجه ۰-۰ دست یافتند، کافی نبود. آنها می‌دانستند باید به‌عنوان برنده از میدان خارج شوند.
باید گفت سرپیچی، ممانعت و مقاومت آنها باشکوه بود. این نبرد به یک بازی، حمله در مقابل دفاع تبدیل شد. بهترین حمله لیگ در مقابل بهترین دفاع لیگ برتر.
در بین حوادث متعدد میان این دو جناح، بهترین گلزن لیگ، ارلینگ هالند صدمین گل خود را در صد و پنجمین بازی خود برای سیتی در برابر زوج دفاعی فوق‌العاده گابریل و ویلیام سالیبا به ثمر رساند و با رکورد کریستیانو رونالدو برای رئال مادرید برابری کرد.
اگرچه در نیم دوم این دو و تمامی خدمه آرسنال برای مدتی طولانی، هالند و برناردو سیلوا و جک گریلیش و ساوینیو را از قلعه خود دور نگه داشت. داوید رایا در دروازه آرسنال فوق‌العاده بود و سیو پشت سیو انجام می‌داد، تا اینکه تماشاگران سیتی ناامید شده بودند و می‌رفتند تا شاهد باخت تاریخی تیم محبوب خود باشند.
اما سیتی با تعویض‌های پی‌درپی گواردیولا دست از تلاش بر نمی‌داشت و برای یافتن راه نفوذ به هر طریقی شده کوشش بی‌اندازه‌ای می‌کرد و توپ در پشت محوطه آرسنال بدون هیچ مکثی به این سو و آن سو می‌رفت.
و سپس درحالی‌که ۷ دقیقه وقت اضافی هم پایان‌یافته بود و به نظر می‌رسید آرسنال قلب سیتی را شکسته است امید توپچی‌ها پر پر شد. قهرمانان عمدتاً راهی پیدا می‌کنند. سیتی در آخرین شانس خود به کرنر دست یافت.
گریلیش یک کرنر سریع زد، در بازگشت توپ را دوباره گرفت و به داخل محوطه جریمه سانتر کرد، در آن کارزار و شلوغی، توپ منحرف شد و در چندقدمی دروازه توپ به جان استونز رسید و او آن را به سمت دروازه کوبید. رایا تقریباً آن ضربه را هم دفع کرد، اما از روی پاهایش به سمت سقف تور پرید. محاصره بی‌امان و مقاومت بی‌محابا با شکست مواجه شد.
با سوت پایان الیور، داور بازی، احساس می‌شد آرسنال تیم شکست‌خورده نبرد هولناک است. آرسنال می‌تواند به دستاوردهای خود در این دیدار افتخار کند، اما بحثی وجود ندارد کدام تیم احساس می‌کرد در پایان نبرد را برده است. سیتی در صدر جدول با ۱۳ امتیاز باقی ماند و آرسنال با ۱۱ امتیاز در مقام چهارم باز هم در حال تعقیب است. بسته به نگاه شماست؛ سیتی همچنان بی‌شکست ماند، یا آرسنال هنوز هم قادر نیست سد سیتی را بشکافد!
قبل از بازی، همه از این صحبت می‌کردند؛ آرسنال باید پیروز شود تا خفقان روانی سیتی را از میان بردارد. تنها مشکل این است که اینک روند شکست‌ناپذیری سیتی در اتحاد به ۴۷ بازی رسیده است. خم‌کردن کمر آنها کار آسانی نیست. بازیکنان دراز کشیده خسته‌وکوفته و داغان آرسنال این را خوب می‌دانند؛ توپچی‌ها ۹ سال است موفق به انجام این مأموریت نشده‌اند!
لحظاتی از دیداری پرتب‌وتاب
دیدار با جنجال آغاز شد. برناردو سیلوا در ابتدای توپ را به عقب برگرداند و زمانی که کای هاورتز سعی کرد توپ را تعقیب کند، رودری همان‌طور که مدافعان و مردان میانی عادت دارند، در مقابل او ایستاد. هاورتز مستقیم با او برخورد کرد و رودری روی زمین افتاد و بی‌حرکت در آنجا دراز کشید. واکنش‌ها بیش از حد بود و گ مایکل اولیور با آن برخورد کرد.
آنهایی که انتظار یک بازی بدون شانس موقعیت را داشتند، اولین شگفتی خود را در دقیقه هفتم تجربه کردند. ایلکای گوندوگان با پاس سیلوا مدافع آرسنال را جا گذارد و تنها دیوید رایا را برای شکست دادن باقی‌مانده بود. گوندوگان توپ را به بیرون فرستاد.
دو دقیقه بعد سیتی پیش افتاد. ساوینیو در نیمه‌راه به طرز فوق‌العاده‌ای چرخید و توپ را وارد مسیر هالند کرد. هالند باهوش و مرگبار بود، از گابریل پیشی گرفت و شوت خود را با نوک پا از کنار رایا عبور داد. این تازه آغاز نبرد جان‌فرسا بود.
سیتی بیداد می‌کرد؛ اما پس از ضربه آزاد گوندوگان که میلیمتری به خارج رفت، ضربه سختی را متحمل شد. رودری بار دیگر تحت چالش آرسنال قرار گرفت، این بار از توماس پارتی. باز هم در ابتدا بی‌ضرر و مشکل به نظر می‌رسید. اما به‌زودی مشخص شد که رودری صدمه‌دیده است. وقتی بلند شد اشک روی صورتش جاری بود.
تکرار صحنه برخورد، نشان داد هنگام افتادن زانویش جابه‌جا شده است. پس از رسیدگی، از زمین لنگان‌لنگان خارج شد و متئو کواچیچ جایگزین او شد. رودری درحالی‌که از تونل خارج می‌شد با گواردیولا صحبت کرد و سرش را با تأسف تکان می‌داد. در عدم حضور رودری، هیچ افتی در سرعت بازی به وجود نیامد و نفس‌گیر ادامه داشت.
جنجال دیگری در راه بود. در میانه‌های زمین آرسنال ضربه آزاد خود را سریع ارسال کرد، واکر در حال دویدن اعتراض می‌کرد، گابریل مارتینلی از سمت چپ نفوذ کرد و توپ را در مسیر ریکاردو کالافیوری قرار داد. کالافیوری تازه ازراه‌رسیده با پای چپ خود به زیبایی توپ را در گوشه تور ادرسون جای داد.
گواردیولا روی نیمکت با عصبانیت واکنش نشان داد و ضربه کاراته‌واری را به سمت صندلی خود زد. داور سوت خود را به صدا درآورده بود، اما کایل واکر احساس می‌کرد پس از اینکه اولیور او را برای اخطار فراخوانده، فرصت نداده است تا در مکان اصلی خود جای بگیرد!
گابریل باید هفت دقیقه قبل از اتمام نیمه اول گل خود را می‌زد. گابریل آخر هفته گذشته یک ضربه سر گل پیروزی مقابل اسپرز را به ثمر رساند؛ اما این بار کرنر بلند و عمق دار بوکایو ساکا در روی تیر دوم از بالای دروازه به بیرون رفت. شاید کرنر اولی فقط تمرینی بود. زمانی که ساعت شش دقیقه وقت اضافه در نیمه اول را نشان می‌داد، ساکا دقیقاً توپی مشابه را ارسال کرد. گابریل از دست واکر فرار کرد و باقدرت ضربه سر خود را به تور کوبید.
اما هنوز وقت بود تا درست قبل از سوت پایان نیمه، تروسار که قبلاً به دلیل عقب کشیدن حریف کارت زرد دریافت کرده بود، بار دیگر سیلوا را از پشت به زمین زد. کارت زرد دوم و اخراج اجتناب‌ناپذیر بود.
ممکن بود این حرکت به‌خودی‌خود کارت زرد داشته باشد، اما وقتی پس از آن تروسار توپ را هم شلیک کرد، سرنوشت او را رقم خورد. زرد دوم. بازیکنان آرسنال با نوعی حیرت زیاد واکنش نشان دادند، واکنشی که نشان می‌داد هرگز در مورد قانون چیزی نشنیده‌اند، حتی اگر دکلن رایس چند هفته پیش به‌خاطر همین تخلف نسخه‌اش از سوی داور پیچیده شد و در مقابل برایتون کارت قرمز دریافت کرده بود.
تروسار درنگ کرد و در زمین ماند. شاید سعی می‌کرد با حماقت خودش کنار بیاید. در پایان، متقاعد شد زمین را ترک کند و جای تعجب داشت با آغوش دلجویی از سوی مربی آرسنال در کنار زمین مواجه شد.
اخراج تروسار جایی بود که عملاً سناریوی بازی، مسیر داستان و درامای آن تغییر فاحشی داشت. دقایق مثل همیشه به‌سرعت برای سیتی و بسیار آرام برای آرسنال می‌گذشت.
درحالی‌که کم‌کم همه باور کرده بودیم محاصره سیتی به جایی نمی‌رسد و آرسنال قرار است مقاومت و مأموریت خود را با سرافرازی به پایان ببرد. در واپسین لحظات رایا یک مهار خوب دیگر انجام داد. ضربه سرضرب گواردیول را با شیرجه‌ای به سمت چپ به بیرون زد. خون طرفداران سیتی به جوش آمده بود، و دل تو دل هواداران آرسنال نبود.
به نظر می‌رسید بزرگ‌ترین محاصره تاریخ لیگ برتر به پایان رسیده است. ناگهان در دقیقه ۹۸ بازی، استونز که چند دقیقه پیش وارد زمین شده بود به استقبال آخرین کرنر و آخرین شانس سیتی آمد. بقیه به تاریخ لیگ برتر، عواقب این گل در این بازی کلاسیک باز می‌گردد.
جر و بحث‌های پایان بازی پیامد توپی بود هالند بعد از گل با دست به‌صورت گابریل کوبیده بود. با شور آغاز شد و با شر به پایان رسید. البته این شر و شور، بعد از بازی هم ادامه داشت و برناردو سیلوا به آرسنالی‌ها، اینگونه طعنه زد:
لیورپول در چند سال اخیر حداقل یک لیگ برتر برده ولی آرسنال همان را هم نبرده. لیورپول قهرمان لیگ قهرمانان شده ولی آرسنال نشده. همین چیزهاست که قابل احترام بودن یک تیم و یک رقابت را مشخص می‌کند.
لیورپول هر وقت مقابل ما بازی کند، با ذهنیت برنده به زمین می‌آید و تمام تلاش خودش را می‌کند. این است که این تقابل را جذاب‌تر از تقابل با آرسنال می‌کند.
در پایان فصل خواهیم فهمید یک امتیاز برای آرسنال کافی بوده است یا محاصره سیتی و گل تساوی بخش استونز ارزش طلایی با عیار ۲۴ را خواهد داشت!
نفس‌هایم تازه به حالت عادی بازگشته است!
source