علیرضا نادعلی-عضو شورای شهر تهران: باید بدانیم هر مدیریتی که از سطح کلان، میانی یا جزئی می‌آید، محاسن و معایبی دارد. اگر هرکس ادعا کرد که یک سطح از مدیریت فقط محاسن است، حتما باید به دیده شک به او نگاه کرد و هرکس هم ادعا کرد که یک سطح از مدیریت تماما معایب است، احساس می‌کنیم با یک نگرش سیاسی و یک ذهن از قبل آماده‌شده در مورد یک امر فنی صحبت می‌شود.
درخصوص علیرضا زاکانی، به‌عنوان کسی که شهرداری را از دست دوستان و عزیزانی گرفت که در چهار سال خودشان در موردشان قضاوتی وجود دارد هم، چنین نگاهی وجود دارد. ما در شهر با یک نگاه فنی دیده‌ایم که چه چیزی را تحویل گرفته‌ایم و حالا وضعیت چگونه است. کارهای بزرگی انجام شده و حتما ممکن است ایراداتی هم وجود داشته باشد. به نظر من هم نماینده‌های مردم در شورا و هم خود شهردار تهران باید به نقدهای منصفانه و حتی غیرمنصفانه نگاهی باز داشته باشند؛ این رویه شهید رئیسی هم بود و ممکن بود از چیزی ناراحت هم بشوند، ولی به انتقادات با آغوش باز نگاه می‌کردند. اما نکته دیگری را هم باید بدانیم. به هر صورت اینکه در یک رسانه یا در فضای مجازی کارزاری درست شود، آن‌هم نه برای اصلاح یک رویه مشخص، بلکه برای اینکه بلافاصله پیرو آن عزل یک نفر (آن‌هم شهردار تهران) اتفاق بیفتد، پرسش‌برانگیز است.
درست است که امضاها توسط مردم انجام می‌شود، ولی با شناختی که از فضای پیرامون داریم، غالبا تصورمان به این سمت می‌رود که باز با همان کارسازی‌های سیاسی گروه‌های مرجع و افراد تأثیرگذار سیاسی مواجه هستیم و در واقع، راه‌انداز این کارزار کسان دیگری هستند؛ «فعالان رسانه»، «فعالان سیاسی» و کسانی که طی این سال‌ها، عملکردشان مشخص است. ولی به هر صورت باز هم «نظر مردم» محترم است و حتما به آن توجه می‌شود.
رضایت مردم تهران از عملکرد شهرداری
من به‌عنوان یک عضو شورای شهر، دائم بین مردم رفت‌و‌آمد دارم و در محلات، اماکن ورزشی و مساجد، آن‌هم نه با یک تیپ واحد و ثابت، بلکه با انواع مردم سر‌و‌کار دارم. من به 17 یا 18 منطقه از 22 منطقه رفته‌ام و با نخبگان با جهات فکری متفاوت و با عموم مردم در مساجد صحبت کرده‌ام. بر این اساس می‌گویم که آنها واقعا از شهرداران مناطق و کارهایی که انجام شده راضی هستند و اگر نقدهایی از ایرادها داشتند، به ما منتقل می‌کردند.
مجموعا این دست صحنه‌ها، صحنه‌هایی نبود که کسی بتواند از قبل نظرسازی و صحنه‌آرایی کند. نظرات مختلف است و حتی با همه این رفت‌و‌آمدهای ما و دستاوردهایی که از نظر مردم داریم، نمی‌خواهم ادعا کنم که همه از هر آنچه در شهر تهران می‌گذرد، راضی هستند؛ ولی باید این مسئله را کمی شفاف‌تر و منطقی‌تر دید و کسی را که با سختی و زحمت کار می‌کند، به خاطر چند نکته و بحث، زیر سؤال نبریم. همان‌طور که پیش از این، در بحث مسجد قیطریه هم (که موضوعات مورد بحثش هیچ‌کدام در صحنه واقعی وجود نداشت و به نحو درست مدیریت می‌شود) کارزاری تشکیل داده شد و… .
مردم به اعضای شورا اعتماد کنند
به نظرم باید بحث‌ها را به افراد فنی بسپاریم تا بررسی کنند و به مردم گزارش کنند تا آن وقت مردم نظر بدهند. فکر می‌کنم مردم باید به ما (به‌عنوان نمایندگان خودشان) در این حد اعتماد داشته باشند. حتی اگر به این هم بسنده نکنند، کسانی که فنی هستند در این صحنه‌ها در کنارمان حضور داشته باشند.
به‌عنوان مثال اهالی رسانه این نمایندگی را دارند. ما بارها و بارها در پروژه‌های مختلف اهالی رسانه را برده‌ایم و آنها سر پروژه‌ها حضور پیدا کرده‌اند و نظرشان را داده‌اند؛ اما متأسفانه فضاهای سیاسی به گونه‌ای نیست که خیلی حرف‌های مثبت بیان شود. اگر اتفاقی منفی در گوشه‌ای بیفتد بلافاصله به خط اول خبر تبدیل می‌شود و شاید اصلا خاصیت خبر این‌گونه باشد و قصد دیگری نباشد؛ اما معمولا کسی اگر بخواهد اتفاقات مثبت را انعکاس دهد، فکر می‌کند کارش از جنس تملق و چاپلوسی و رپرتاژ آگهی است! در این شرایط اگر به این رویکردهای افراطی و تفریطی، تعادل بدهیم، با دانستن واقعیت‌ها، دیدگاه‌های مردم در قضاوت راجع به افراد و مدیران تفاوت پیدا می‌کند.
بگویید کجا حصارکشی کرده‌ایم؟
اینکه گفته می‌شود مردم به حصارکشی‌ها و تخریب فضای سبز انتقاد دارند، باید مطالعه موردی شود؛ یعنی جا دارد در‌مورد حصارکشی، مسائل بوستان‌ها و مفاسد صحبت شود. ایجاد چهارهزارو 750 هکتار فضای سبز ظرف دو، سه سال گذشته، ضدیت با فضای سبز نیست. درخصوص حصارکشی بگویید در کجا حصارکشی کردیم و به ما نشان دهید تا خودمان بدانیم این حصارکشی در کجا در دوره مدیریت شهری شورای ششم و شهرداری اتفاق افتاده است؟
درخصوص قیطریه هیچ درختی قطع نشده و قرار هم نیست قطع شود و حتی قرار بود دو درخت جابه‌جا شود که خود شهردار قبل از همه کارزارها و افشاگری‌ها حضور پیدا کرده بود و دستور داده بود که این دو درخت از صحنه حذف نشوند و حفظ شوند و در صحن و حیاط مسجد قرار بگیرند که درباره اینها هیچ‌کس (مثلا کسی که کارزار را راه انداخت و کسی که سوار بر این جریان شد و کارزار را در روزنامه منعکس کرد) حرفی نزدند.
تصمیم‌گیری‌ها نتیجه کارزارها نبود
باید به این واقعیت اشاره کرد که این تصمیم‌گیری‌ها نتیجه کارزارها و درخواست‌های مردمی نبود و تصمیم‌ها قبل از کارزار گرفته شده بود. اگر کارزاری در امر مثبتی اتفاق بیفتد حتما در تصمیم‌گیری مدیران هم تأثیر مثبت خواهد گذاشت. برخورد سلیقه‌ای گاهی اوقات باعث می‌شود کاری که فرد به‌سختی انجام می‌دهد، دیده نشود. چندی پیش کسی را از دست دادیم که همه درباره‌اش در قضاوت‌شان، او را تمسخر و به او ظلم می‌کردند و حرف‌هایی می‌زدند که صحت نداشت. خیلی از ما هم که طرفدار و هم‌راستا با شهید رئیسی بودیم، بعد از شهادت او، صحنه‌هایی از خدمات شبانه‌روزی‌اش دیدیم که از خیلی‌هایش خبر نداشتیم. افرادی را که شبانه‌روز صادقانه کار می‌کنند هم نقد کنیم و بر کارشان نظارت کنیم تا هم اصلاح شوند و هم اجازه بدهیم تلاش صادقانه‌شان را برای مردم صرف کنند تا شاید بتوانیم چند قدم جلوتر بگذاریم و به سمت جلو پیش برویم.
source