(تصاویر)‌ آیا هیولاهای تورات و انجیل همان دایناسورها هستند؟

خبرآنلاین نوشت: شاید یکی از چشمگیرترین تصاویر در خصوص دایناسورها را بتوان در کتاب مقدس پیدا کرد؛ زمانی که از موجودی به نام بهیموث (Behemoth) یاد می‌شود. فصل چهل کتاب مقدس بهیموث را موجودی توصیف می‌کند که گیاهخوار است و نزدیک آب زندگی می‌کند.

شاید یکی از چشمگیرترین تصاویر در خصوص دایناسورها را بتوان در کتاب مقدس پیدا کرد؛ زمانی که از موجودی به نام بهیموث (Behemoth) یاد می‌شود. فصل چهل کتاب مقدس بهیموث را موجودی توصیف می‌کند که گیاهخوار است و نزدیک آب زندگی می‌کند. ظاهراً بهیموث موجودی عظیم‌الجثه و با بدنی محکم و قدرتمند است که دمی بزرگ دارد. برخی از محققان معتقدند که بهیموث در کتاب مقدس به فیل یا اسب آبی اشاره دارد؛ با این حال، دیگر محققان استدلال می‌کنند که بهیموث بیشتر شبیه یک دایناسور است؛ به طور خاص شباهت زیادی به یک Saltasaurus، و Brachiosaurus دارد.

Saltasaurus

Leviathan دومین موجود دایناسورمانند است که در کتاب مقدس یافت می‌شود. در چهل و یکمین فصل از کتاب مقدس لوایتان به تفصیل توصیف شده است؛ از آن به عنوان یک هیولای دریایی یاد شده است.

قرار گرفتن واژه‌های «قلاب ماهی»، «زوبین» و «نیزه‌های ماهیگیری» در کنار نام لوایتان نشان می‌دهند که این جانور یکی از ساکنان دریا است. برخی معتقدند که لوایتان نمایشی استعاری از یک تمساح است، حیوانی که امروزه با آن آشنا هستیم. با این حال، لوایتان در کتاب مقدس به عنوان چیزی بسیار ترسناک‌تر توصیف شده است.

علاوه بر این، فصل چهل و یکم لوایتان را به عنوان یک جانور وحشی توصیف کرده است که هیچ موجود دیگری بر روی زمین به گرد پای آن نیز نمی‌رسد. لوایتان از آتش نفس می‌کشد و هیچ سلاح انسانی نمی‌تواند آن را شکست دهد. در واقع، کتاب مقدس این موجود را به عنوان قوی‌ترین جانوری که تا به حال زندگی کرده است، به تصویر کشیده است، دقیقاً شبیه یک اژدهای افسانه‌ای که دشمنانش را با نفس آتشین نابود می‌کند. لوایتان به موازات درک مدرن از دایناسور است. قدرت، خشونت، ظاهر و رفتار لوایتان ممکن است آن را در زمره دایناسورهای باستانی قرار دهد.

علاوه بر دو موجود دایناسور مانند که در کتاب مقدس از آن‌ها یاد شده است، در کتاب‌های دیگر از مارمولک‌ها یا خزندگان غول‌پیکر دیگری نیز نام‌برده شده است. یکی از این جانوران تنین (اژدهای دریایی) است؛ تنین بیشتر به اژدها، هیولاهای دریایی یا مارها در کتاب مقدس اشاره دارد و این جانوران معمولاً با توصیف دایناسورها موازی هستند. با این حال، متکلمان تنین را به طرق مختلف تفسیر می‌کنند.

تنین می‌تواند به خزنده غول پیکری مانند لوایتان اشاره کند که بیشتر با توصیف یک اژدهای دریایی مطابقت دارد. با این حال، استفاده جمع از تنین، می‌تواند به گروهی از شغال‌ها اشاره کند، حیوانی که هنوز هم وجود دارد. تنین کلمه عبری برای شغال است. بنابراین، محققانی که در مورد وجود دایناسورها یا اژدهاها شک دارند ممکن است استدلال کنند که تنین تنها شغال‌ها را توصیف می‌کند.

براساس جهان‌بینی کتاب مقدس، به احتمال زیاد تنین دایناسورها را توصیف می‌کند تا شغال‌ها را، علاوه بر این، برخی از محققان بین تنین و تنیم (Tannim) تمایز قائل می‌شوند و به این نکته اشاره می‌کنند که چگونه این کلمات معانی مختلفی دارند و شغال‌ها را نباید با موجودات دریایی یکی دانست.

علاوه بر آنچه در بالا گفته شد، در یکی از فصل‌های کتاب مقدس که به خلقت حیوانات دریایی پرداخته شده است، اصطلاح تنیم (Tannim) نیز آمده است و به موجودات دریایی اشاره دارد. با توجه به اینکه شغال یک حیوان خشکی است، استفاده از نام آن در این فصل از کتاب مقدس معنی ندارد. در عوض، تنیم (Tannim) باید به موجودات دریایی اشاره کند.

با این حال، استفاده از تنین (tannin) برای توصیف موجودات دریایی به طور خودکار به ایجاد دایناسورها، هیولاهای دریایی یا لوایتان اشاره نمی‌کند. برخی از محققان معتقدند که تنیم به تعریف گسترده‌ای از حیوانات دریایی از جمله نهنگ‌ها، کوسه ها و ماهی مرکب اشاره دارد. بنابراین، می‌توان تمام موجودات دریایی را با استفاده از تنیم توصیف کرد.

از آنجایی که tanninim می‌تواند انواع جانوران آبزی یا خزندگان را توصیف کند، این اصطلاح شکل‌های مختلفی دارد. در کتاب مقدس، مزامیر و اشعیا، تنین به جانوران قدرتمند دایناسورمانند، مانند لوایتان اشاره دارد. اما در تاریخ تثنیه، تنین ممکن است به نوعی مار کبری اشاره داشته باشد. بنابراین، برخی از محققان می‌توانند استدلال کنند که تنین تنها یک نوع مار است نه دایناسور!

با این حال، یک کلمه عبری دیگر یک نوع مار را تعریف می‌کند: nachash.

تنین ممکن است فقط به مارهای کبرا که گونه خاصی از مارها است، اشاره داشته باشد؛ اما nachash ممکن است به انواع مارها اشاره داشته باشد. اگر این تفسیر درست باشد، متن عهد عتیق را می‌توان چنین تفسیر کرد که عصای هارون به مار کبری تبدیل شد و عصای موسی (ع) به نوع دیگری از مار تبدیل شد!