بحث‌های زیادی درباره این وجود دارد که والدین چه زمانی باید آموزش به کودکان خود را درباره پس‌انداز، سرمایه‌گذاری و ساختن ثروت برای آینده شروع کنند. من به عنوان یک نویسنده مالی با سابقه، عاشق پس‌انداز و سرمایه‌گذاری هستم، اما هنوز به فرزندانم آموزش سرمایه‌گذاری نداده‌ام. در اینجا چند دلیل برای این تصمیم آورده شده است.
فرزندان من ۱۶ و ۱۴ ساله هستند و هنوز درآمدی ندارند. به جز کمک‌هزینه‌های ناچیز و گاهی هدایای نقدی از طرف فامیل در مناسبت‌ها، آن‌ها درآمدی کسب نمی‌کنند و شغل پاره‌وقت هم ندارند. وقتی کسی درآمدی ندارد، علاقه‌ای به سرمایه‌گذاری نخواهد داشت. حتی اگر فرزندانم شغل پاره‌وقت داشتند، احتمالاً برنامه‌هایی مانند ۴۰۱(k) یا تطبیق شرکت را دریافت نمی‌کردند. به جای سرمایه‌گذاری در سهام، ترجیح می‌دهم آن‌ها پول اضافی خود را در یک حساب پس‌انداز با سود بالا ذخیره کنند تا اینکه نگران قفل کردن پولشان در سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت مانند سهام باشند. جوانانی که تازه شروع به زندگی می‌کنند ممکن است نخواهند با نوسانات و ریسک‌های بازار سهام درگیر شوند؛ بهتر است ابتدا پس‌انداز اضطراری خود را افزایش دهند.
مطالعات نشان می‌دهند که افراد معمولاً دانش مالی را به صورت موردی و در زمان نیاز یاد می‌گیرند. در یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۲، ۸۰ درصد از بزرگسالان آمریکایی اظهار کردند که آرزو می‌کردند در دبیرستان کلاس آموزش مالی می‌گذراندند. اما آیا به یاد دارید که در دبیرستان چگونه بودید؟ بعید است که توصیه‌های عملی درباره امور مالی شخصی برای نوجوانان جذاب باشد. تحقیقات نشان می‌دهند که آموزش مالی تأثیر کمی بر رفتار افراد دارد، به خصوص اگر این آموزش‌ها خیلی زود ارائه شوند. برای مثال، صحبت درباره برنامه‌های بازنشستگی یا تخصیص دارایی‌ها ممکن است برای نوجوانان نامفهوم باشد.
من نمی‌خواهم فرزندانم به معامله‌گران روزانه تبدیل شوند. نسل امروز ممکن است بیش از حد به ریسک‌های بزرگ در سرمایه‌گذاری عادت کرده باشد. من نمی‌خواهم فرزندانم با از دست دادن پول در یک اپلیکیشن معاملاتی، سرمایه‌گذاری را یاد بگیرند. بسیاری از معامله‌گران روزانه پول از دست می‌دهند و حتی بسیاری از متخصصان نیز نمی‌توانند به طور مداوم بازار را شکست دهند. بهترین راه برای اکثر افراد این است که درآمدی پایدار و راحت داشته باشند و ۱۰ درصد (یا بیشتر) از آن را در یک سبد متنوع از سهام و اوراق قرضه سرمایه‌گذاری کنند. سپس، اجازه دهند سود مرکب به مرور زمان پولشان را رشد دهد.
به جای آموزش سرمایه‌گذاری به نوجوانان، من سعی می‌کنم ارزش‌های اساسی مالی را به آن‌ها بیاموزم. می‌خواهم فرزندانم در حد توان خود زندگی کنند، از ریسک‌های بیش از حد با پولشان دوری کنند و شغل‌هایی پایدار و بلندمدت داشته باشند. همچنین می‌خواهم در آموزش، مهارت‌های شغلی، سلامت و روابط سالم سرمایه‌گذاری کنند. زمانی که فرزندانم بزرگ شوند، شغل واقعی خود را پیدا کنند و آماده انتخاب صندوق‌های سرمایه‌گذاری برای برنامه‌های بازنشستگی خود شوند، خوشحال خواهم شد که به آن‌ها کمک کنم. اما تا آن زمان، نیازی نیست نگران یادگیری سرمایه‌گذاری باشند.