به گفته یرواند آبراهامیان، کارگران ساختمانی، دستفروشان و کارکنان کارخانه‌های کوچک نه تنها از برنامه‌های رفاهی محروم بودند، بلکه فقر آنان در دل شهر‌ها شکلی مدرن به خود گرفته بود. این توده‌های میلیونی، که بیشترشان از روستا‌ها به شهر رانده شده بودند، در زاغه‌ها و حلبی‌آباد‌های حاشیه‌ای ساکن شدند و به پرولتاریای بی‌ریشه بدل گشتند.
شناسه خبر:
۴۳۴۱۰۵
source