طرفداری | در جام جهانی 2018، رکوردی به ثبت رسید که به‌نظر می‌رسد تا سالیان سال دست‌نیافتنی باشد، حتی برای کریستیانو رونالدو که با آمادگی بدنی بالا، هنوز عطش بازی کردن دارد.
عصام الحضری، دروازه‌بان افسانه‌ای فوتبال مصر در دهه پنجم زندگی خود و در 45 سالگی، در جام جهانی 2018 درون دروازه تیم ملی کشورش ایستاد تا بالاتر از فرید موندراگون، دروازه‌بان تیم ملی کلمبیا که در 43 سالگی در جام جهانی 2014 بازی کرده بود، به مسن‌ترین فوتبالیست و دروازه‌بان ادوار تاریخ جام جهانی تبدیل شود.
الحضری که در سال 1996 برای نخستین‌بار درون دروازه تیم ملی مصر ایستاده بود، هرگز نتوانسته بود در جام جهانی بازی کند چرا که عقاب‌ها از سال 1990 تا 2018 در راهیابی به جام جهانی، ناکام بودند اما او برای رسیدن به این هدف، حتی به‌عنوان دروازه‌بان ذخیره، هدفی راسخ و یک رویای واقعی داشت:
در زندگی تعیین هدف خیلی مهم است. شاید اگر پیش‌تر در یک جام جهانی حضور می‌داشتم، بازنشسته می‌شدم اما حس کردم چیزی در زندگی‌ام کم دارم و این کاستی با چیزی جز حضور در جام جهانی جبران نمی‌شود.
با وجود دعوت شدن عصام الحضری به تیم ملی مصر برای مسابقات جام جهانی 2018، به‌نظر می‌رسید موندراگون همچنان مسن‌ترین بازیکن تاریخ جام جهانی بماند چرا که او در دو مسابقه ابتدایی برابر روسیه و اروگوئه از روی نیمکت شاهد شکست‌های تیمش بود.
با وجود این‌که تصور می‌شد الحضری مثل موندراگون فقط چند دقیقه برای رکوردشکنی به زمین بیاید، در بازی سوم مرحله گروهی با عربستان سعودی از ابتدا درون دروازه مصر قرار گرفت؛ هنگامی که 45 سال و 161 روز داشت. سنگربان تمام‌نشدنی مصر، یک پنالتی عالی را هم از فهد المولّد گرفت تا به اولین و تنها دروازه‌بان آفریقایی تاریخ جام جهانی تبدیل شود که در جریان بازی یک پنالتی مهار کرده است. پس از بازنشستگی از بازی‌های ملی، الحضری درباره رکورد تاریخی‌اش گفت:
می‌خواستم ثابت کنم به‌خاطر شایستگی فنی‌ام در تیم ملی هستم، نه به‌خاطر لطف و ترحم سرمربی. به خودم مفتخرم که مسن‌ترین بازیکن تاریخ جام جهانی شده‌ام و اولین دروازه‌بان آفریقایی تاریخ این جام که موفق به مهار پنالتی می‌شود.
عصام الحضری، مسن‌ترین بازیکن تاریخ جام جهانی، این دستاورد را در سفری طولانی با لحظات غمگین فراوانی کسب کرده است. عصام الحضری که ملقب به «سد بزرگ» است، در 15 ژانویه 1973 در شهری کوچک به‌نام کفر البطیخ به‌معنای «شهر هندوانه» در اطراف سواحل مدیترانه مصر متولد شد. این شهر خلاف نامش، به تولید مبلمان و صندلی چوبی شهرت دارد و نه پرورش میوه. پدر عصام نیز یک صنعتگر با کارگاهی کوچک بود.
در همان سنین نوجوانی، پدر عصام مثل خیلی از پدرها راه زندگی را خیلی صریح به فرزندش نشان داد؛ یا باید در مدرسه سخت کار کنی و یا در کارگاه کنار من برای ساخت مبل، همه توانت را بگذاری. عصام با وجود بررسی کردن دو گزینه، راه دیگری برگزید؛ فوتبال بازی کردن.
با دو راهی که پدر تعیین کرده بود، عصام باید مخفیانه راهش را طی می‌کرد. او کتاب‌هایش را همراه خودش به زمین‌های خاکی محلات می‌برد و لباس‌های کثیفش را در یک نهر کنار زمین می‌شست تا والدینش باور کنند او مشغول تحصیل است و روزهایش را اینگونه پر می‌کند.
با تمرین در زمین‌های خاکی، تیم محلی کفر البطیخ او را جذب کرد و در 17 سالگی راهی دمیاط، تیم دسته دومی فوتبال مصر شد. با این موفقیت، عصام جرئت کرد حقیقت زندگی‌اش را به پدر بگوید. او پیش از پیوستن به دمیاط، هیچ‌وقت دستکش دروازه‌بانی نپوشیده بود و در روز اولش، یک جفت دستکش دروازه‌بانی گرفت.
در روز دوم، عصام بدون دستکش آمد و گفت می‌خواهد بدون دستکش تمرین کند. تحمل زخم‌ها و بریدگی‌های ناشی از این تصمیم به او کمک کرد تا برای دردها و رنج‌هایی که هر فوتبالیستی باید آن‌ها را تحمل کند، آماده شود.
در سال 1993 او پس از یک فصل فوق‌العاده با دمیاط به‌عنوان دروازه‌بان چهارم به تیم ملی مصر دعوت شد؛ البته عصام هنوز پول خرید ماشین نداشت و همسایه‌اش با پژو استیشن 1970 او را به اردوی تیم ملی برد. در پایان دومین فصل حضور در دمیاط، الحضری با الاهلی قرارداد بست تا با حضور در بهترین تیم کشور برای 12 سال، به بهترین دروازه‌بان کشور تبدیل شود.
فیزیک بدنی قدرتمند، صدای بم و گام‌های سریع، اسلحه الحضری برای ترساندن حریفان بود و حتی مهاجمی چون دیدیه دروگبا هم از رویارویی با او می‌ترسید. اسطوره چلسی و ساحل عاج که بارها در جام ملت‌های آفریقا مغلوب الحضری شد، گفته بود که این دروازه‌بان سرسخت‌ترین حریف اوست.
او آخرین بازمانده نسل طلایی فوتبال مصر بود که برای سه بار متوالی از 2006 تا 2010 قهرمان جام ملت‌های آفریقا شد و به‌عنوان یکی از قهرمانان ملی کشورش شمرده می‌شود. با رسیدن به رکورد دست‌نیافتنی مسن‌ترین بازیکن تاریخ جام جهانی، الحضری یک پیام برای همه فوتبال‌دوستان داشت:
این پیامی به همه فوتبالیست‌ها و همه کسانی در سراسر جهان است که در زندگی، هدف بزرگی دارند؛ به رویاهای خود ایمان داشته باشید و برای محقق شدن آن‌ها، مبارزه کنید.
گردآوری شده از وب‌سایت‌های فیفا و گاردین
source