در دلِ تاریکی، در زیر زخم‌های عمیق گذشته، شش مرد شجاع پیدا شده و می‌خواهند با گذشتهٔ تلخ خود مواجه می‌شوند. مستند «مراسم» نه فقط یک مستند، بلکه سفری است به‌عمق روح انسان، جایی که ناامیدی و امید، به‌زیبایی و خارق‌العاده به‌هم پیوند می‌خورند. رابرت گرین، کارگردان این اثر تحسین‌برانگیز، با چشمان تیزبین خود، بازماندگانی را به‌تصویر می‌کشد که شجاعتشان را از عمق سیاهی روح انسان‌هایی که قرار بود فانوس‌دار راه و روح بشری باشند، به‌نور می‌آورند. این شش مرد، این به‌واقع شش کودک بی‌گناه، اکنون با کمک یک گروه فیلمبرداری، بازسازی‌های خیالی از تروماهایشان را خلق می‌کنند؛ این تجربهٔ جدید درمانی، فرصتی برای بازپس‌گیری حس کنترل و اقتدار به‌آن‌ها می‌دهد.
مستند Procession به‌تماشاچی چنین یادآوری می‌کند که حتی در تاریک‌ترین لحظات، هنر و همدلی می‌تواند نور راه روح جمعی انسانی باشد. داستان مردانی که با هم، تکه‌های شکسته زندگی‌شان را به‌گونه‌ای هنرمندانه دگرباره به‌یک‌دیگر پیوند می‌زنند و این هنرشان، نشان از قدرت بیکران روح انسانی دارد.
استفاده از هنر و زیرشاخهٔ آن که تئاتر باشد، به‌عنوان ابزاری برای درمان و بهبودی از آسیب‌های روحی و روانی، یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این مستند بوده و رویکرد درمانی نوآورانه به‌اثر بخشیده است. مستند Procession با روایتی بسیار شخصی و صمیمی، به‌عمق درد و رنج قربانیان آزار جنسی می‌پردازد و به‌تماشاچیان اجازه می‌دهد به‌دنیای درونی این مردان دردمند و شکسته از واقعات گذشته وارد شوند. سازندگان نشان می‌دهند که چگونه حمایت دوستان، خانواده و جامعه می‌تواند در روند بهبودی افراد آسیب‌دیده مؤثر باشد و این همان اهمیت جامعه و حمایت است و تمام آنچه در بسیاری از فرهنگ‌ها و کشورها و مردمانشان نمی‌بینیم. همچنین شجاعت از انتقاد از نهادی چون کلیسا، هرچند نه زیاد و ضمنی، و نمایش این موضوع که این نهاد نقش مهمی در سرپوش گذاشتن بر این جنایات داشته، از دیگر نقاط قوت این مستند است. تمام آنچه سازندگان می‌خواهند بگویند این است که روایتگری و بیان داستان شخصی می‌تواند به‌افراد کمک کند تا با گذشته خود روبه‌رو شوند و به‌آینده‌ای بهتر امیدوار باشند و البته از تکرار چنین اتفاقاتی جلوگیری شود.
source