در دوران قاجار اغلب اوقات القاب و مناصب حکومتی از پدر به پسر منتقل می‌شد. یعنی اگر کسی به مقام مهمی می‌رسید و لقبی از شاه دریافت می‌کرد، این لقب و مقام بعد از خودش (و یا حتی در زمان حیات خودش) برای فرزندانش مثل یک دارایی و ارثیه باقی می‌ماند. در نتیجه چندان اهمیتی نداشت که صاحب این ارثیه کودک باشد یا بزرگسال؛ به هر حال او صاحب لقب و مقام می‌شد. این القاب و مقام‌ها گاهی مضحک بودند، مثل «چُرتی»؛ و گاهی هم اهمیت و شان بالاتری داشتند، مثل «مستوفی‌الممالک».
شناسه خبر:
۴۳۲۰۸۸
source