درست است که این تصاویر تا حدی می‌تواند ناراحت کننده باشد، اما نشان می‌دهد که ریو حتی پس از فلج شدن از زندگی کردن دست بر نداشت و تصمیم گرفت تا به آدم‌هایی کمک کند که در شرایط مشابه او هستند. این موضوع به خوبی نشان می‌دهد که شاید ریو دیگر نمی‌توانست نقش سوپرمن را بازی کند، اما تصمیم گرفت تا روی صندلی چرخ‌دار و در دنیای واقعی مثل یک قهرمان عمل و زندگی کند و هرگز وظیفه اجتماعی و نقش خود در جامعه را فراموش نکرده است؛ اگرچه زندگی او بسیار سخت شده است و او دیگر نمی‌تواند مثل سابق زندگی کند.
مستند درواقع تلاش می‌کند تا نشان دهد فلج شدن به معنای متوقف شدن کریستوفر ریو نیست و او همچنان تلاش می‌کند تا تاثیر خود را در جامعه داشته باشد. مستند دید خوبی از این بازیگر نمایش می‌دهد، اما درکنار آن او هرگز وظیفه خود به‌عنوان یک همسر و پدر را فراموش نمی‌کند. درست است که او بازیگر سوپرمن است، اما او وظایف دیگری در زندگی شخصی خود دارد و بخش زیادی از تمرکز مستند روی همین موضوع است و نشان می‌دهد که او چه اهمیت و نقشی در خانه دارد. در طول مستند اعضای خانواده ریو هم حضور دارند تا از نگفته‌های پشت صحنه زندگی کریستوفر ریو بگویند.
درواقع مستند Super/Man: The Christopher Reeve Story به چنین موضوعی نیاز دارد تا صرفا مرور اطلاعاتی نباشد که می‌توانستیم آن را در ویکیپدیا هم مطالعه کنیم. به همین منظور حضور اعضای خانواده ریو تا بازیگران و کارگردانانی که ارتباط نزدیکی با این بازیگر داشتند، مهم و ارزشمند است. در هر حال گفتن یک خاطره یا موضوعی که پیش از این از آن خبر نداشتیم یا گفته نشده است، می‌تواند باعث بهتر شدن روند مستند شود و باعث می‌شود مستند از یکنواختی در بیاید. در هر حال تماشای یک مستند برای بسیاری قرار نیست یک تجربه سرگرم‌کننده باشد و مستند نیاز به چنین بخش‌هایی برای طراوت و جذابیت بیشتر دارد.
source