گواردیولا؛ سلطان بی‌ چون‌ و چرا، حاکم مطلق

اختصاصی طرفداری | وقفه‌های لیگ‌های فوتبال به بهانه دیدارهای بین‌المللی نه تنها فرصتی برای تیم‌ها، مربیان و بازیکنان است تا نفسی بکشند، بلکه فرصتی برای ما دوست‌داران فوتبال هم ایجاد می‌کند تا به مشغولیات جنبی و علایق دیگرمان بپردازیم. این یک فرصت خوب است تا ما نیز نفسی تازه کنیم و با آخرین وقفه بین‌المللی، به پیشواز کریسمس و سال جدید برویم.

تماشای این مستند بخشی از آن فرصت یادشده است تا فارغ از نگرانی‌های مسابقات زنده و آن ۳ امتیازهای مهم و حیاتی، مروری بر فصل بی‌همتای دیگری از آبی‌پوشان منچستر داشته باشی. بشینی و ببینی قهرمانان چگونه تاریخ‌ساز می‌شوند؛ چهارمین قهرمانی پیاپی پیش از این در تاریخ فوتبال انگلستان روی نداده بود.

امیرحسین صدر
۲۱ نوامبر ۲۰۲۴

آخرین مستند منچسترسیتی با عنوان «با یکدیگر»، نمایشگر فصل ۲۴-۲۰۲۳ است که طی آن، سیتی چهارمین عنوان قهرمانی متوالی در لیگ برتر را به دست آورد.

این مستند به گونه‌ای ساخته شده و به شکلی از هزاران ساعت ضبط‌شده، ادیت شده تا نبوغ پپ گواردیولا را بار دیگر به رخ همه ما بکشد. نقش اول به هیچ بازیکنی در زمین یا خارج از آن تعلق ندارد، فقط اوست که تمام شو را در دست دارد و فیلم و فصل سیتی را با قدرت به جلو می‌راند. باید اعتراف کنم، گواردیولا آن‌قدر تماشایی است که اگر اسکاری وجود داشت، او یکی از نامزدهای نقش اول بود. آنچه می‌بینیم کلاس درس استادی است که می‌جوشد، می‌خروشد، منفجر می‌شود و آرام می‌گیرد.

قابل توجه است که پخش این مستند دقیقاً به طور تصادفی، شاید هم نه، مصادف با زمانی شد که سرمربی آنها با قرارداد جدیدی موافقت کرد تا کنترل امپراتوری سیتی را همچنان در اختیار داشته باشد.

مدیر اجرایی، فران سوریانو، در سینمای پرینت ورکز منچستر نشسته بود و مشغول یک جلسه پرسش و پاسخ قبل از نمایش فیلم بود، تا اینکه ناگهان اخباری دهان به دهان چرخید مبنی بر اینکه گواردیولا اقامت خود را در سیتی تمدید کرده است. ۱۰ سال، نقطه عطفی است.

این حقیقتاً یک جک‌پات و جفت‌شش مهمی برای سیتی به شمار می‌رود. حفظ فردی چون گواردیولا برای سیتی بسیار حیاتی است و سران این تیم هرگز رویاهای حکومتی چنین مسلط و طولانی را در سر نمی‌پروراندند. جای تعجب نبود که سوریانو در برابر سوالات، جواب‌های قاطعانه و محکمی ابراز می‌کرد. تمام مجموعه سیتی به خوبی واقفند که در کجا ایستاده‌اند!

و این فیلم ۹۰ دقیقه‌ای که تولید داخلی سیتی است و امضای مرد کاتالان در وجب به وجب آن دیده می‌شود، گوشزد و تیغ خارداری است که به همه ما یادآوری می‌کند؛ حداقل تا سال ۲۰۲7، سیتی چه گوهر و ناظم نمونه‌ای را در اختیار خواهد داشت.

به‌رغم چهار شکست متوالی در همه رقابت‌ها در این فصل، تجربه‌ای بسیار جدید برای گواردیولا و رکوردی که او ترجیح می‌داد در کارنامه خود نداشته باشد، رقم خورد. اما همه آنچه شاهدش هستیم یادآور مهارت‌های مربی‌ای است که باید ذهن و افکار خود را در رختکن متمرکز کند، مردانه و شاهانه و قاطعانه مدیریت کند، از این‌رو درست مانند همه مربیان بسیار فحش می‌دهد و از الفاظ رکیک استفاده می‌کند تا پیام‌های خود را به خوبی منتقل کند.

در جایی، او به فیل فودن هتاکی می‌کند؛ جایی که در دسامبر گذشته در مقابل کریستال پالاس گل تساوی‌بخش را هدیه داده است:

در محوطه ۱۸ قدم به حریف دست نمی‌زنی… این غیرقابل قبول است، فیل.

و درجا قسم می‌خورد تا تأکید کند چه‌قدر تیمی که در اختیار دارد خوب است.

پس از پیروزی ۳-۲ مقابل نیوکاسل یونایتد در لحظات پایانی در ژانویه می‌گوید: «میراثی که به جا می‌گذارید، شیوه بازی کردن شماست.»

او در اطراف رختکن با احتیاط قدم می‌زند و همزمان سعی در ایجاد تنش می‌کند و چشمان بازیکنان و کادرفنی، او را در خلسه‌ای خاموش، دنبال می‌کنند.

تماشای او واقعاً مسحورکننده است. کسی این را به شما می‌گوید که طرفدار سیتی نیست. اما اینکه چگونه گواردیولا دائماً تلاش بی‌شائبه‌ای دارد تا راه‌های جدیدی جهت انتقال پیام‌های همیشگی که روز به روز، هفته به هفته و فصل به فصل تکرار می‌شوند را بیابد، واقعاً جذابیت خیره‌کننده‌ای دارد. این بخش مهم و از دلایل پراهمیت سلطه داخلی سیتی است. سلطه داخلی که پیش از این کمی از سوی لیورپول یورگن کلوپ و در حال حاضر توسط لیورپول آرنه اسلوت تا حدی تهدید می‌شود.

جایی گواردیولا به بازیکنان می‌گوید: «طوفان همیشه می‌گذرد.»

و امید سیتی همین است که بعد از تعطیلات بین‌المللی، ابرها کنار روند و اعضای بیشتری از تیم پس از مصدومیت در دسترس باشند تا همه چیز تا حد قابل قبولی بهبود پیدا کند و عملکرد تیم و نتایج به مسیر همیشگی خود بازگردد. مسیر همیشگی؟ برد و در هم کوبیدن حریفان در اتحاد و خارج از مرزهای آن.

گواردیولا زمانی که نوبت به واکنش و تحریک بازیکنان می‌رسد، تخصص و شیوه خاصی دارد. تهییج فودن، چند روز قبل از جام جهانی باشگاه‌ها، تلنگری به او زد. بازیکنی که فصل را به عنوان بهترین بازیکن سال به پایان رساند؛ در حالی که پیام او همچنین هشداری به بقیه بازیکنان نیز بود:

شما پسر نیستید، نوجوان نیستید. وقتی مقابل تاتنهام و لیورپول امتیاز می‌گیریم، چیزی گفتم؟ من چیزی گفتم؟ بگید دیگه؟ من شما را مقصر دونستم؟ من چیزی می‌گویم؟ [لعنت]، [لعنت].

خوب، بله، گواردیولا بعد از بازی با اسپرز این کار را کرد. شاید خواندن صحبت‌های او، ضربی را که باید منتقل نمی‌کند. او پس از دریافت گل تساوی دیرهنگام دیوانه شده بود و به اتاقی از بازیکنانی که در حال دعوا و بحث بودند هجوم برد. همه ساکت شدند. و او شروع کرد. در حالی که به سینه‌اش می‌کوبید، اظهار کرد:

این چه سطحی است، دوستان من؟ به همین دلیل است هیچ‌کس چهار بار لیگ برتر را پشت سر هم نبرده است. به همین دلیل. مسئولیت‌پذیر باشید، دوستان من.

گواردیولا بعد از آن زمان اعتراف کرده که در لحظاتی کنترل خود را از دست داده و همیشه به نحوه و نوع صحبت‌هایش در رختکن افتخار نمی‌کند. با این حال، چیزی ذاتی، مؤثر و کاری در نحوه بیان او وجود دارد که نه تنها با این گروه از بازیکنان عمل کرده است، بلکه با بسیاری قبل از این دسته نیز به‌خوبی پاسخ داده است.

نکته اینجاست، گواردیولا گاهی اوقات هیچ چیزی نمی‌گوید. مونتاژ ویدئویی انگیزشی از کل فصل تیم که به بازیکنانش قبل از پیروزی برابر وستهم در روز پایانی نشان می‌دهد، نمونه کامل آن است. بنابراین وقتی صحبت می‌کند، می‌چسبد، اثر می‌کند و به یاد می‌ماند!

اتفاقی نیست که بعد از یک سخنرانی هیجان‌انگیز در نیمه اول دیدار با تاتنهام، در دیدار ماقبل آخر فصل که سیتی باید در آن به پیروزی می‌رسید، تنها پس از شش دقیقه از آغاز نیمه دوم، ۱-۰ به گل حیاتی دست یافت.

گواردیولا متوجه شده بود که آنها در نیمه اول ضعیف عمل کرده‌اند. موردی که نیاز به اشاره دارد:

در حال حاضر، این احساس من است: من می‌گویم؛ »بریم براش» و شما می‌گویید؛ «آه، آره، می‌ریم براش.» این به حقیقت نمی‌پیوندد اگر شما آن را در درون خود باور نکنید.

پس از آن، گواردیولا با دستان خود شروع به کوبیدن روی میز می‌کند.

اکنون زمانی است که باید ثابت کنید تا چه حد به عنوان یک تیم باورنکردنی هستید. شما نمی‌توانید با پشیمانی به خانه بروید و بگویید، من اون چیزی که باید می‌بودم، نبودم.

زمانی که سون هیونگ مین به تنهایی در لحظات پایانی به سوی دروازه سیتی پیش می‌رفت، قهرمانی لیگ برتر در خطر بود. سیتی باید پیروز می‌شد تا در رقابت قهرمانی باقی بماند. پس از مصدومیت شدید ادرسون، دروازه‌بان تیم، پس از یک سیو شجاعانه، «اشتفان اورتگا مورنو» نگهبانی دروازه سیتی را بر عهده گرفت.

در آن لحظه‌ی یورش «سون»، گواردیولا روی زمین افتاده بود و هواداران سیتی نفس خود را حبس کرده بودند… ولی اورتگا یک مهار بزرگ انجام داد. روز بعد، مالک باشگاه، خلدون المبارک با ارلینگ هالند، یوشکو گواردیول و ناتان آکه درباره احساسات آنها در آن لحظه بحث می‌کند. اورتگا در این بین می‌گوید: «چرا همه اینقدر از سیو من تعجب می‌کنند؟» و لحظه‌ای خوب و تماشایی را می‌سازد.

فصل گذشته با رکوردی خارق‌العاده، هیچ‌یک از اعضای سیتی با پشیمانی به خانه نرفتند. سرها بالا بود و هر یک از آنها مدالی به گردن داشت.

در فصل جاری، اکنون مقداری از آنچه که طی چهار فصل گذشته به نمایش گذاشتند، نیاز دارند، جایی که طی دو دیدار متوالی تاتنهام و سپس لیورپول در کمین نشسته‌اند. دیدار آنفیلد مقابل لیورپول تعیین‌کننده و حیاتی است تا شاید یاران گواردیولا پنجمین عنوان پیاپی لیگ برتر انگلستان را به دست آورند. ولی تا جایی که به فیلم «با یکدیگر» مربوط می‌شود، گواردیولا سلطان بی‌چون و چرای این مستند است؛ از آغاز تا پایان. مثل همیشه همه چیز در دستان و کنترل او قرار دارد؛

نقش اول، رئیس کل و «حاکم مطلق».