نقد فیلم پادشاهی سیاره میمون‌ها (Kingdom of the Planet of the Apes)

فیلم پادشاهی سیاره میمون‌ها از همان ابتدا تصمیم صحیحی می‌گیرد و اتفاقات فیلم را زمانی آغاز می‌کند که سال‌ها از سزار گذشته است و حالا دست بازتری برای شروع یک داستان جدید دارد. فیلم درست زمانی آغاز می‌شود که میمون‌ها اکنون قبلیه‌های جدیدی را ساخته‌اند و گروهی به‌عنوان پیروان سزار شناخته می‌شوند که البته حرف‌های او را تحریف کرده‌اند و تعداد کمی پیروان واقعی او باقی‌مانده است. در مقابل گروهی هم از وجود سزار خبر ندارند و درواقع حکم گروه‌هایی را دارند که تقریبا از دنیای خارج بی‌خبر هستند.

فیلم Kingdom of the Planet of the Apes بیشتر حکم شکل دادن به شخصیت نوآ به‌عنوان قهرمان جدید مجموعه را دارد

فیلم با اینکه شروع آرام و نسبتا کندی دارد، امما از همان ابتدا به‌خوبی دنیاسازی لازم را انجام می‌دهد و باعث می‌شود با شخصیت نوآ بیشتر آشنا شویم. او شخصیتی است که قرار است در طول داستان از یک شخصیت از همه‌جا بی‌خبر به پروتوگانیست جدید مجموعه تبدیل شود. نکته قابل‌توجه این است که هرچقدر میمون‌ها بیشتر در زمین رشد می‌کنند، بیشتر مسیر انسان‌ها در طول تاریخ را دنبال می‌کنند. به‌طور مثال شاهد برده‌داری بین میمون‌ها هستیم یا اینکه در طول داستان متوجه تحریف صحبت‌های سزار در طول سال‌ها می‌شویم.

پس فیلم صرفا با علم اینکه سزار سال‌ها پیش باعث تبدیل میمون‌ها به موجوداتی باهوش شدند، قرار نیست بخش مثبتی از آن‌ها را نمایش دهد و نشان می‌دهد که حتی جنگ امروز آن‌ها می‌تواند جنگ بین خود میمون‌ها باشد. بخش اول فیلم بیشتر روی شکل گرفتن داستان تمرکز دارد و داستان از جایی آغاز می‌شود که قبیله نوآ توسط نیروهای پروکسیموس سزار به اسارت گرفته می‌شوند. اکنون زمان شکل گرفتن شخصیت نوآ آغاز شده است و او در این راه باید یک انسان را همراهی کند.

درواقع در این ماجراجویی نوآ باید با می که یک انسان مرموز است و یک میمون دیگر به‌نام راکا همراه شود. راکا درواقع شخصیتی است که باعث می‌شود فیلم روند بهتری پیدا کند و او شخصی است که خاطرات اصلی و واقعی سزار را بازگو می‌کند و باعث آشنایی نوآ با اولین میمون باهوش می‌شود. این بخش فیلم تمی عقیدتی دارد و نشان می‌دهد که چقدر در طول سال‌ها یک داستان تحریف می‌شود و حالا گروه‌های مختلف داستان خود را دارند و داستان واقعی دیگر به شکلی که انتظارش را داریم، بازگو نمی‌شود.

فیلم Kingdom of the Planet of the Apes در پرداختن به چنین موضوعاتی که در دنیای امروزی هم به‌خوبی قابل مشاهده است، بسیار خوب عمل می‌کند و شخصیت نوآ در این داستان مثل شخصی است که باید جایگاه خود را در این دنیا پیدا کند. بدین ترتیب فیلم در عمل هم روندی متفاوت نسبت به‌ سه‌گانه قبلی را دنبال می‌کند و این خبر خوبی است. درواقع نگرانی اول این بوده است که فیلم صرفا در ظاهر متفاوت باشد و در عمل همان داستان‌های تکراری را مشاهده کنیم.

صد البته فیلم می‌توانست بیشتر عقیده و دیدگاه سزار را به چالش بکشد و بخش دوم فیلم چندان ریسک زیادی نمی‌کند، اما بخشی که در ادامه البته بیشتر به چشم می‌آید این است که فیلم آنطور که باید و شاید به شخصیت پروکسیموس سزار نمی‌پردازد. فیلم به‌خوبی شخصیت سزار و سپس می را معرفی می‌کند و همچنین پرداخت خوبی هم از راکا دارد. در بخش زیادی از فیلم صرفا تعاریفی از این شخصیت می‌شنویم و حضور این شخصیت هم درنهایت قرار نیست خیلی زیاد باشد.

پروکسیموس سزار درواقع همان آنتاگونیستی که مجموعه به آن نیاز دارد، اما متاسفانه زمان کافی برای درخشیدن کامل و تبدیل شدن به یک شخصیت فراموش شدنی را ندارد. این موضوع تا حد زیادی می‌تواند بیننده را اذیت کند که چرا این شخصیت زمان بیشتری را به خود اختصاص نداده است؛ به‌خصوص اینکه شخصیت او واقعا جذاب است و در بخش سوم نقطه قوت و برتری فیلم محسوب می‌وشد. اما شخصیت می درکنار شخصیت منفی فیلم شخصیتی است که باعث می‌شود نوآ با چالش‌های اخلاقی زیادی مواجه شود.

برخلاف فیلم‌های قبلی، فیلم Kingdom of the Planet of the Apes دارای یک شخصیت انسانی جذاب است که نقش مهمی در آینده مجموعه دارد

اگرچه پروکسیموس سزار درنهایت عقاید نهایی نوآ را با چالش جدی مواجه می‌کند، اما شخصیت می که شخصیت انسانی فیلم است، باعث می‌شود تا نوآ با تغییرات بیشتری در مورد عقاید خود به‌خصوص در مورد انسان‌ها مواجه شود. درواقع هدف بیشتر فیلم اول تغییرات نوآ و نمایش روند آن است و فیلم بیشتر حکم شروع یک حماسه جدید را دارد که در اینججا قرار است با قهرمان جدید مجموعه آشنا شویم که شخصیت او در پایان فیلم کامل خواهد شد.

به همین منظور هم شخصیتی مثل پروکسیموس سزار تا حدودی فدای این روند می‌شود و نمی‌توانیم او را به‌جز بخش پایانی فیلم مشاهده کنیم. همچنین شخصیت می دیگر قهرمان جدید مجموعه است که او قرار است درواقع نقش خط قرمز نوآ را ایفا کند. شخصیت می البته باتوجه‌به اینکه از ابتدای فیلم حضور دارد، شخصیت پردازی به مراتب بهتری دارد، اما از آنجایی‌که اهداف او مشخص نیست، احتمال دارد که کمی نتوانیم کارهای او را تا پایان فیلم درک کنیم.

اما می به‌طور کلی شخصیت انسانی خوبی است که این موضوع برخلاف بیشتر شخصیت‌های انسانی فیلم‌های اخیر سیاره میمون‌ها است. یکی از مشکلاتی که سه‌گانه اول داشت، به‌جز قسمت اول و تا حدودی شخصیت نووا در قسمت سوم، شاهد شخصیت انسانی جذاب و فراموش نشدنی نبودیم و حالا در فیلم Kingdom of the Planet of the Apes شاهد معرفی شخصیتی هستیم که به‌خوبی به آن پرداخته می‌شود و حالا او قرار است نقش مهم‌تری در آینده مجموعه داشته باشد.

درواقع این نکته جالبی است که انسان‌ها در تلاش برای بازگشت هستند، اما همچنان گروهی وجود دارند که جای خود را به میمون‌ها داده‌اند و نمی‌توانند صحبت کنند. در عوض گروهی وجود دارند که توانایی حرف زدن دارند و در تلاش هستند تا جایگاه خود را باز پس بگیرند. این موضوع با اینکه روی کاغذ کمی تکراری است، اما تلاش انسان‌ها برای باز پس‌گیری تمدن از دست رفته خود تا رقابت میمون‌ها با یکدیگر برای کنترل و حکومت می‌تواند حکم ادامه حیات مجموعه را امضا کند؛ اگر به درستی از این ایده در آینده استفاده شود.

همچنین بازیگران فیلم هم به‌خوبی نقش‌های خود را بازی کرده‌اند و باعث شده‌اند شخصیت‌های جذابی و گیرا را در طول داستان فیلم داشته باشیم. اگر فریا آلن را فاکتور بگیریم، اکثر بازیگران نقش میمون‌ها را بر عهده دارند و نقش کلیدی در طول فیلم بازی کرده‌اند. آن‌ها به‌خوبی حس و حال شخصیت‌های میمون فیلم را به بیننده القا می‌کنند و به‌خوبی تجربیات فیلم‌های گذشته هم در این قسمت استفاده شده است. صد البته نباید منتظر سزار دیگری باشیم؛ چرا که این موضوع می‌تواند ما را تا حدی ناامید کند.

در هر حال فیلم بیشتر نقش یک پیش درآمد برای قسمت‌های آینده است و وظیفه خود را به‌خوبی انجام می‌دهد. وس بال به‌خوبی از تجربه‌ای که در فیلم‌های Maze Runner داشته، در اینجا بهره برده است و یک شروع خوب را برای این مجموعه ارائه کرده است. همچنین فیلم از نظر فنی کیفیت بسیار خوبی دارد و با اینکه در برخی از صحنه‌ها شاهد افت کیفیت هستیم، اما در مجموع فیلم از نظر فنی و جلوه‌های ویژه‌ عملکرد درخشانی را دارد.

فیلم Kingdom of the Planet of the Apes با اینکه روند نسبتا کندی در ابتدا دارد و همچنین در پایان کمی قابل پیش‌بینی عمل می‌کند، اما شروع بسیار خوبی برای سری جدید فیلم‌های سیاره میمون‌ها است و به‌خوبی دنیا و شخصیت‌های جدید را معرفی می‌کند. فیلم بیشتر حکم معرفی دنیا و قهرمانان جدید را دارد و فیلم تلاش می‌کند تا شخصیت نوآ را برای اتفاقات آینده شکل دهد و او را با آزمون‌های زیادی امتحان می‌کند.

اگرچه برخلاف قسمت‌های گذشته دارای یک شخصیت انسانی خوب است، اما در مقابل به درستی از شخصیت پروکسیموس سزار استفاده نمی‌کند. بااین‌حال سیاره میمون‌ها با یک فیلم خوش ساخت بازگشته است و این می‌تواند یک شروع جدید و جذاب با نبرد دوباره بین انسان‌ها و میمون‌ها و همچنین جنگ داخلی میمون‌ها برای این مجموعه باشد.