حتما سریال «سال های دور از خانه» را به یاد دارید. این سریال ژاپنی داستان زندگی شخصیت اصلی سریال یعنی «اوشین تاناکورا» را روایت می کند. او در سنین پیری خاطرات زندگی دشوار خود از زمان کودکی تا بزرگسالی را تعریف می کند. نام تاناکورا توسط فروشگاه‌های لباس‌های دست دوم از نام فامیل «اوشین تانوکورا» در همین سریال گرفته شده که نام صاحب و گرداننده فروشگاه‌های زنجیره‌ای تانوکورا است.
اما شاید تعجب کنید اگر بگوییم تاناکورا یا همان پوشاک دست دوم از تاریخچه ای برخوردار است که به قرن ۱۴ میلادی می رسد. حد فاصل میان قرون وسطی و رنسانس فقر شیوع پیدا کرده بود. در این میان مردم برای تأمین لباس و پوشاک مورد نیازشان درمانده بودند به طوری که فقط طبقه اشراف می توانستند لباس های فاخر و زیبا بر تن کنند. بنابراین اروپائیان به فکر ورود و عرضه لباس های استفاده شده و کهنه به بازار افتادند.
تاناکورای اصلی کجاست؟
مجموعه بزرگ تاناکورا در مهاباد قرار دارد و شروع فعالیت های آن مربوط به دهه ۶۰ است. در طی این ۴۰ سال فعالیت خود به عنوان وارد کننده محصولات دست دوم شناخته شده است تا جایی که مردم ایران تاناکورا با جنس دست دوم می شناسند. تاناکورای مهاباد در سال ۱۳۹۰ اقدام به وارد کردن محصولات دست دوم می کرد اما در یک دهه گذشته سیاست های کاری خود را تغییر داده و اقدام به وارد کردن محصولات استوک کرده است.
مجموعه تاناکورای مهاباد به دو بخش عمده و خرده تقسیم می شود. قسمت خرده آن با بیش از ۱۲۰۰ باب مغازه دارد و در ادامه ترمینال مهاباد واقع شده است؛ یعنی پشت ترمینال مسافربری مهاباد مجتمع تجاری تاناکورای مهاباد قرار دارد که کار آن فروش محصولات به صورت خرده است.
قسمت دیگر که تاناکورای عمده است در ورودی شهر واقع شده که شامل ۵۰۰ فروشگاه است. این فروشگاه از ۸ صبح تا ۲ ظهر فعالیت دارد و ازآن به بعد این مجموعه بسته می شود. در قسمت عمده تاناکورا فقط می توان به صورت عمده جنس خرید و نمی‌توان به صورت تکی و گردشی در آن اقدام به خرید کرد.
اما آیا واقعا مصرف لباس‌های دست دوم به بهبود یا حفظ بهتر محیط زیست کمک می‌کند؟ ناهید محبی، دکترای مدیریت محیط زیست، معتقد است: «لباس‌های دست دوم یا به اصطلاح تاناکورا قابل استفاده دوباره‌اند اما از نظر بهداشتی مسائل خاص خودشان را دارند. در کل استفاده از یک محصول در جهت بهبود یا حفظ منابع محیط زیست کار درستی است. گرچه قاعدتا توجه به مسائل بهداشتی در اولویت است زیرا این مسائل ارتباط تنگاتنگی با محیط زیست دارد. بسیاری از کشورهای دنیا هم از لباس‌های دست دوم استفاده می‌کنند که بسیاری از این لباس‌ها برند هستند. منسوجات جزء زباله‌هایی هستند که دیر تجزیه می‌شوند. اغلب زباله‌هایی که تولید می‌کنیم کمتر به سمت مراکز بازیافت هدایت و بیشتر دفن می‌شوند.
در برگه (MSDS) که به برخی لباس‌ها دوخته می‌شود، علائم (Reuse) و (Recycle)، چگونگی شست‌وشو، نگهداری و دفع لباس درج شده که افراد باید این علائم جزئی را بشناسند. در واقع علائم دفع لباس به مصرف‌کننده توضیح می‌دهد که اگر می‌خواهید این لباس دور انداخته شود آن را مستقیم در سطل زباله نیندازید. برای مثال لباس‌های نایلونی برای تجزیه به ۳۰ تا ۴۰ سال و لباس‌های نخی به سه تا چهارده ماه زمان نیاز دارند.»
این کارشناس محیط زیست می‌گوید: «با عقب انداختن چرخه بازیافت، به منشاء تولید کمک می‌شود زیرا مواد اولیه تولید از طبیعت گرفته می‌شود و زمانی که از یک لباس در مدت زمان بیشتری استفاده کنیم به اصلاح الگوی مصرف کمک می‌کنیم. به همین دلیل به منابع طبیعی کمتر فشار می‌آوریم. هر چه ماندگاری بالاتر باشد کمتر به سمت تقاضای تولید لباس جدید می‌رویم.»
source