کلاس یوس
28 فوریه 2002، ماهواره انویست متعلق به آژانس فضایی اروپا به فضا پرتاب شد. انویست توسط موشک آریان 5 از فرودگاه فضایی اروپا در گویان فرانسه، ساعت 22:07 به وقت کورو پرتاب شد.
ماهواره انویست که توسط کنسرسیومی متشکل از 50 شرکت به رهبری آستریوم ساخته شد و جانشین ماهواره‌های ای‌آراِس بود.
ماهواره با مجموعه‌ای از ده ابزار برای نظارت بر خشکی، اقیانوس‌ها، جو و کلاهک‌های یخی، کامل‌ترین مجموعه مشاهداتی را که تاکنون به‌دست آمده است، ارائه کرد و به دانشمندان کمک کرد تا بفهمند تغییرات چگونه بر آب و هوای ما تأثیر می‌گذارد.
کشاورزی و درختکاری، مخاطرات طبیعی، پایش ترافیک دریایی، مدل‌سازی پراکندگی اتمسفر (آلودگی) و نقشه‌برداری برف و یخ نیز به لطف انویست بهبود یافت.
انویست تصاویر باکیفیتی از جغرافیای زمین به‌دست می‌آورد. همچنین قادر به تشخیص تغییرات بزرگ سطح زمین مانند جابه‌جایی‌های جغرافیایی و تغییرات پوشش گیاهی و سطح آب‌دهی است.
انویست از سال 2012 غیرفعال است، اما هنوز در مدار است و جزو زباله‌های فضایی در نظر گرفته می‌شود. با توجه به مدار و نسبت مساحت به جرم آن، حدود 150 سال طول می‌کشد تا ماهواره به تدریج به جو زمین کشیده شود.
بنابراین این ماهواره هم‌اکنون به‌دلیل احتمال برخورد آن با زباله‌های فضایی دیگر که کم‌جرم‌تر هستند، خطرناک است. فضاپیمای فرستاده‌شده برای سرنگونی یا خارج‌کردن آن از مدار حداقل باید 1.6 تن جرم داشته باشد.
source