دستگاهی با ابعاد یک سررسید را تصور کنید که نمایشگر لمسی ۷ اینچی +FHD و ۱۲۰ هرتزی دارد، با تراشه‌ی قدرتمند Ryzen Z1 Extreme، رم ۱۶ گیگابایتی LPDDR5 و SSD ۵۱۲ گیگابایت از پس اجرای تمام بازی‌های پی‌سی، حتی سایبرپانک و دیابلو ۴ برمی‌آید و رویش ویندوز ۱۱ نصب است تا بتوان با آن وب‌گردی کرد، فیلم و سریال دید، کتاب خواند یا حتی با فتوشاپ کار کرد! و تمام این ویژگی‌ها فقط ۷۰۰ دلار، که فقط ۵۰ دلار از استیم‌ دک ۵۱۲ گیگابایتی گران‌تر است.
شاید بگویید سناریوی فرضی شما آنقدر خوب به‌نظر می‌رسد که ممکن نیست حقیقت داشته باشد؛ اما کاملا واقعی است. کنسول ROG Ally ایسوس که می ۲۰۲۳ برای رقابت مستقیم با استیم‌دک وارد بازار شد، تمام این ویژگی‌ها را دارد؛ دستگاهی که در نگاه اول تقریبا از همان فرمول آشنای استیم‌دک و نینتندو سوییچ بهره می‌برد، اما درونش دنیای دیگری در جریان است؛ دنیای پرپیچ‌وخم لپ‌تاپ‌های ویندوزی!
راستش را بخواهید، من برای بررسی کنسول ROG Ally هیجان زیادی داشتم؛ جدا از بحث گیمینگ که به‌خودی‌خود دلیل کافی برای هیجان‌انگیز کردن هر نوع بررسی است، کافی بود بشنوم که ROG Ally فقط کنسول بازی نیست و ایسوس آن را با نسخه‌ی کامل ویندوز ۱۱ همراه کرده تا وسوسه شوم آن را به چشم لپ‌تاپ گیمینگ میان‌رده نگاه کنم.
برایم سوال بود که اصلا می‌شود به‌جای خرید لپ‌تاپ گیمینگی مثلا در حدواندازه‌ی گیگابایت G5 پنجاه میلیونی یک‌راست سراغ Ally رفت؟ این‌طور شد که تصمیم گرفتم تمام تست‌هایی را که اینجا در زومیت برای لپ‌تاپ می‌گیریم، روی کنسول Ally پیاده کنم.
تماشا در یوتیوب
بیایید چشم‌هایمان را برای چند دقیقه ببندیم و فکر کنیم به‌جای بررسی کنسول بازی، درحال بررسی لپ‌تاپ گیمینگی هستیم که تراشه‌ی انحصاری Ryzen Z1 Extreme آن درواقع پردازنده‌ی لپ‌تاپیِ بالارده‌ای است که صرفا نامش عوض شده، اما از PCIe هشت لاینی بهره می‌برد که اتصال کارت گرافیک اکسترنال به کنسول را ممکن می‌کند.
تراشه‌ی Z1 Extreme که مبتنی‌بر معماری Zen 4 و فناوری ۴ نانومتری TSMC ساخته شده، از ۸ هسته‌‌ و ۱۶ ترد با توان مصرفی ۳۰ وات همراه با ۱۲ هسته‌ی گرافیکی RDNA 3 و ۲۴ مگابایت کش بهره می‌برد و وعده‌ی عملکرد گرافیکی با قدرت ۸٫۶ ترافلاپس را می‌دهد؛ عددی که به ۱۰٫۲۸ ترافلاپس PS5 بیشتر نزدیک است تا ۱٫۶ ترافلاپس استیم‌دک. این تراشه از نظر مشخصات هم به Ryzen 7 7840U به‌کاررفته در کنسول دستی Ayaneo 2S شباهت زیادی دارد که ارزان‌ترین مدلش حدود ۳۰۰ دلاری از Ally گران‌تر است.
ایسوس نسخه‌ی دیگری از ROG Ally مجهز به تراشه‌ی Ryzen Z1 با ۶ هسته و ۱۲ ترد CPU و ۴ هسته‌ی گرافیکی RDNA 3 را نیز روانه‌ی بازار کرده که ۱۰۰ دلار از نسخه‌ی Z1 Extreme ارزان‌تر است، اما در بازار ایران با اختلاف قیمت کمتری به‌فروش می‌رسد.
زمانی‌که در محیط بازی نیستید، جوی‌استیک‌های کنسول مشابه نشانگر ماوس عمل می‌کنند؛ از ژست‌های لمسی هم پشتیبانی می‌شود و سوایپ به سمت بالا دسترسی سریع به نوار‌ابزار ویندوز را فراهم می‌کند. با این حال، تجربه‌ی لمسی روی نمایشگر ۷ اینچی Ally چندان لذت‌بخش نیست و زیاد پیش می‌آید برای باز کردن پنجره‌ یا اجرای بازی، چند بار روی آیکون مربوط به آن ضربه بزنید. تنها زمانی Ally به‌عنوان پی‌سی ویندوز قدرت‌نمایی می‌کند که آن را در حالت داک به ماوس و کیبورد وصل کنید؛ اما بعید می‌دانم کاربران زیادی حاضر شوند از کنسول در این حالت استفاده کنند.
اگر محدودیت‌های تجربه‌ی لمسی ویندوز در نمایشگر ۷ اینچی را کنار بگذاریم، کنسول ایسوس به‌راحتی از پس کارهای روزمره برمی‌آید؛ مثلا می‌توانید با آن وب‌گردی کنید، فیلم تماشا کنید، به آهنگ گوش دهید، کتاب بخوانید یا حتی با اکسل کار کنید.
البته من پا را از این هم فراتر گذاشتم و از این کنسول تست اجرای فتوشاپ و نرم افزار متلب را هم گرفتم. شاید برایتان جالب باشد بدانید امتیاز عملکرد CPU کنسول ایسوس تقریبا با مک‌بوک پرو ۱۴ اینچی یا لپ‌تاپ گیمینگ میان‌رده‌ی Gigabyte G5 KF مجهز‌به تراشه‌ی Core i5-12500H برابری می‌کند. در مورد اجرای فتوشاپ هم تقریبا در حدواندازه‌ی همین دو لپ‌تاپ ظاهر شد و در اجرای MATLAB فقط ۲۰ درصد از لپ‌تاپ گیگابایت ضعیف‌تر بود.
اگر در شرایطی بودید که فقط به کنسول بازی دسترسی داشتید و لازم بود عکسی را ادیت کنید یا چند خط کد بنویسید، می‌توانید روی Ally حساب کنید؛ اما فکر اینکه بتوانید با این کنسول کارهای مهندسی را انجام دهید، از سر بیرون کنید، چون قدرت سخت‌افزاری آن فقط در حد کارهای روزمره و کمی فتوشاپ و برنامه‌نویسی است.
خب به‌نظرم دیگر اجرای تست‌های سورئال با این کنسول کافی است و زمان آن رسیده که سراغ هدف اصلی‌اش برویم. من برای بنچ‌مارک از بازی‌های سنگین و چالشی ازجمله سایبرپانک، فارکرای ۶، فورتزا هورایزن ۵ و RDR2 کمک گرفتم، اما برای دل خودم بازی سبک و دوبعدی Hades را هم اجرا کردم.
تجربه‌ی بازی با ROG Ally مطمئنا در حد لپ‌تاپ گیمینگ میان‌رده نیست و قرار هم نیست باشد، چون گرافیک مجزا ندارد (مگر اینکه بخواهید خودتان دو برابر کنسول برای خرید کارت گرافیک RTX 4090 هزینه کنید!)؛ اما Ally در حد کنسول بازی عالی ظاهر شد و حالت Turbo که توان مصرفی را در حالت متصل به برق به ۳۰ وات می‌رساند، سلاح مخفی این کنسول است که استیم‌دک با حداکثر توان ۱۵ واتی به پایش نمی‌رسد.
وقتی بازی Red Dead Redemption 2 را درحالت Turbo با تنظیمات FHD و نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز اجرا کنید، شیفته‌ی جزییات و رنگ‌های براق بازی می‌شوید؛ طوری که فراموش می‌کنید درحال تماشای تصاویر روی صفحه‌نمایش کوچک ۷ اینچی با حاشیه‌های نسبتا بزرگ هستید. روشنایی صفحه هم در بیشترین حالت به ۳۰۰ نیت می‌رسد که با ۵۰۰ نیت عدد اعلام‌شده، فاصله دارد، اما کماکان برای بازی در اتاق پرنور مناسب است.
به‌طور کلی، با Ally می‌توانید بازی‌های سبک و به‌اصطلاح «Indie» مثل Hades یا Cuphead را با بالاترین تنظیمات گرافیکی و توان مصرفی ۱۵ وات بدون هیچ‌ مشکلی اجرا کنید؛ دکمه‌ها هم چینش معقولانه‌ای دارند و تأخیری در زمان پاسخ‌دهی آن‌ها تجربه نکردم.
بازی‌های سنگین را هم می‌توانید با تنظیمات گرافیکی مدیوم و حداقل توان ۲۵ وات تقریبا بدون مشکل اجرا کنید؛ مثلا بازی Forza Horizon 5 توانست به ۵۶ فریم‌برثانیه و سایبرپانک هم به ۴۸ فریم‌برثانیه برسد که عالی است! اما راستش تجربه‌ی بازی صرفا به نرخ‌فریم و وضوح تصویر مربوط نمی‌شود و این دقیقا جایی است که Ally را به چالش می‌کشد.
هنگام تجربه‌ی بازی با ROG Ally دو نکته نظرم را جلب کرد؛ اول اینکه می‌توانید خیلی راحت تنظیمات مربوط به توان مصرفی، وضوح و نرخ فریم را با فشردن دکمه‌ی سمت چپ کنسول موسوم‌به Armoury Crate تغییر دهید یا حتی میزان رم در دسترس GPU را برای هر بازی تعیین کنید.
قابلیت جالب دیگر به‌ویژه برای افرادی که به Quick Resume کنسول ایکس‌باکس عادت کرده‌اند این است که می‌توانید کنسول را وسط اجرای بازی خاموش کنید و با روشن کردن دوباره‌ی کنسول، از همان‌جایی که بازی را رها کردید، به بازی مشغول شوید.
اسپیکرهای دوگانه‌ی دالبی‌اتموس Ally هم واقعا عالی هستند و حجم صدای خیلی خوبی دارند. من در اتاقی که تلویزیون روشن بود و صدای صحبت می‌آمد، RDR2 بازی کردم و به‌راحتی متوجه دیالوگ‌ها می‌شدم. به‌طور کلی برای بازی با Ally به هدفون نیاز نخواهید داشت؛ مگر آنکه بخواهید در محیط‌های بسیار شلوغ مثل مترو از آن استفاده کنید.
البته ROG Ally هم مثل هر محصول دیگری مشکلات خودش را دارد. آزاردهنده‌ترین مشکل هم باگ‌های فراوان کنسول است. زیاد پیش می‌آمد بازی هنگام اجرا به‌اصطلاح هنگ کند و مجبور شوم بازی را از نو اجرا کنم یا اینکه کنسول را ری‌استارت کنم. گاهی هم پیش می‌آمد بازی بعد از مدتی دیگر اجرا نشود و باید از نو آن را نصب می کردم. من موقع بررسی Ally حداقل ۱۰ بار مجبور شدم کنسول را ری‌استارت کنم تا مشکل باگ‌‌ها حل شود.
مشکل دیگر، عمر باتری است؛ راستش را بخواهید، واقعا نمی‌شود دستگاهی را که باید مدام نزدیک پریز برق باشد، قابل‌حمل توصیف کرد. باتری کنسول Ally هنگام اجرای بازی‌های سنگین با توان ۲۵ وات، گرافیک 1080p و نرخ‌نوسازی ۱۲۰ هرتز، فقط حدود دو ساعت دوام می‌آورد. اگر توان را روی ۱۵ وات بگذارید، می‌توانید یک ساعت بیشتر بازی کنید، اما دیگر باید قید بازی‌های AAA را بزنید و صرفا به بازی‌های سبُک و دوبعدی مشغول شوید.
برای استفاده‌ی روزمره مثل وب‌گردی، عمر باتری به حدود ۷ ساعت هم می‌رسد و اگر بخواهید صرفا با کنسول فیلم تماشا کنید، البته به شرطی که وای‌فای خاموش باشد، باتری حدود ۷ ساعت دوام خواهد آورد؛ اما برای استریم کردن بیشتر از ۴ ساعت نمی‌توانید روی Ally حساب کنید.
مورد دیگر اینکه دستگاه هنگام بازی به‌شدت داغ می‌کند و این داغی را زیر کنسول، لبه‌ها و صفحه‌نمایش احساس خواهید کرد؛ البته هیچ‌کدام از دکمه‌ها داغ نمی‌شوند، برای همین مشکلی برای تجربه‌ی بازی ایجاد نمی‌کند؛ اما اگر بخواهید با صفحه‌نمایش لمسی کار کنید، سر انگشتانتان می‌سوزد. خوشبختانه صدای فن کنسول بسیار پایین است و بیشتر اوقات، صدای بازی به‌طور کامل صدای فن را می‌پوشاند و اصلا متوجه آن نمی‌شوید.
درکل، ویندوزی بودن ROG Ally هم مهم‌ترین دلیل برای خرید این کنسول محسوب می‌شود و هم پاشنه‌ی آشیلی است که تجربه‌ی بازی با Ally را گاهی به کابوس تبدیل می‌کند.
خوبی ویندوزی بودن Ally این است که برخلاف اکثر کنسول‌های دستی، می‌توانید تمام بازی‌های پی‌سی (حتی The Last of Us!) را بدون نگرانی از سازگاری آن‌ها اجرا کنید؛ علاوه‌براین، ایسوس با همکاری مایکروسافت یک اشتراک گیم‌پس سه‌ماهه رایگان در اختیارتان قرار می‌دهد تا درست از لحظه‌ای که کنسول را روشن کردید به بیش از ۱۰۰ عنوان بازی دسترسی داشته باشید.
حالا اگر پس از چند ساعت بازی، خواستید ایمیل بزنید یا فیلم تماشا کنید یا کتاب بخوانید، می‌توانید روی Ally و تجربه‌ی رضایت‌بخش ویندوزی آن حساب کنید.
اما از سوی دیگر، ویندوزی بودن Ally به این معنی است که باید خود را برای روبه‌رو شدن با باگ و دردسرهای عجیب‌وغریب آماده کنید. آن‌طور که به نظر می‌رسد، نه ویندوز ۱۱ و نه بازی‌های پی‌سی به‌طور اختصاصی برای این کنسول بهینه نشده‌اند؛ مثلا در جای‌جای محیط ویندوز با گزینه‌هایی مثل نوار نوتیفیکشن و ویجت‌هایی رو‌به‌رو می‌شوید که عملا کاربردی در کنسول بازی ندارند؛ بازی‌ها هم ممکن است مرتب با ارورهای عجیب مواجه شوند و مجبور شوید دوباره آن‌ها را اجرا یا حتی نصب کنید.
یکی از باگ‌های عجیب زمانی خود را نشان می‌داد که اگر به‌اشتباه، تصویر هنگام بازی می‌چرخید، موقع برگشت به حالت اول، کنسول نمی‌توانست دوباره اندازه‌ی تصویر را اصلاح کند و مجبور می‌شدم کنسول را ری‌استارت کنم. متاسفانه، ری‌‌استارت کردن کنسول اتفاقی است که بیشتر از آنچه دوست دارید، رخ می‌دهد.
با تمام این حرف‌ها، کنسول ROG Ally ایسوس با صفحه‌نمایش پروضوح و تراشه‌ی قدرتمندش که از پس اجرای تمام بازی‌های پی‌سی برمی‌آید، در دنیای کنسول‌های دستی حرف زیادی برای گفتن دارد و بعید نیست بتواند خیلی زود جایش را بین گیمرها باز کند؛ فقط کافی‌ است ایسوس و مایکروسافت تمام انرژی‌شان را روی برطرف کردن باگ‌ها و بهینه‌سازی ویندوز بگذارند!
خانواده ما

source
سئو سایت