دیجیاتو
از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر دیجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.
نقشه‌بردار- 7 یکی از چند ماموریت رباتیکی بود که ناسا برای شناسایی سطح ماه قبل از ارسال انسان به آنجا پرتاب کرد.
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
در ۶ ژانویه ۱۹۶۸، ناسا هفتمین و آخرین کاوشگر نقشه‌بردار خود با عنوان نقشه‌بردار- ۷ به ماه پرتاب کرد.
مانند شش مأموریت سابق، نقشه‌بردار- ۷ برای شناسایی سطح ماه قبل از ارسال انسان توسط ناسا به فضا پرتاب شد. دو مأموریت از هفت مأموریت این برنامه، شکست خوردند و نتوانستند به ماه برسند.
هدف این مأموریت انجام یک فرود نرم روی ماه در منطقه‌ای به‌نام ماریا، ارائه تصاویری از زمین و نمونه‌گیری از ماه به‌طور متفاوتی از سایر مأموریت‌های نقشه‌بردار بود.
دریافت تصاویر تلویزیونی پس از فرود، تعیین فراوانی نسبی عناصر شیمیایی، به‌دست‌آوردن اطلاعات دینامیکی درباره فرود و جمع‌آوری داده‌های بازتاب حرارتی و راداری نیز از دیگر اهداف این نقشه‌بردار بود.
این فضاپیما از نظر طراحی شبیه نقشه‌بردارهای قبلی بود، اما تجهیزات علمی بیشتری ازجمله یک دوربین تلویزیونی با فیلترهای پلاریزه، یک نمونه‌بر سطح، آهن‌رباهای میله‌ای و آینه‌های کمکی را حمل می‌کرد. از میان آینه‌های کمکی، سه‌ آینه برای مشاهده‌ نواحی زیر فضاپیما، یکی برای ارائه‌ برجسته‌بینی از ناحیه‌ نمونه‌بردار سطح و هفت مورد برای نمایش مواد رسوب‌شده‌ ماه روی فضاپیما استفاده‌ شد.
ابزار فضاپیما شامل موارد زیر می‌شد:
اهداف مأموریت به‌طور کامل توسط عملیات فضاپیما برآورده شد. هرچند آسیب باتری در اولین شب، باعث تماس و انتقال پراکنده‌ شد. ارتباط نقشه‌بردار- ۷ در ۲۱ فوریه ۱۹۶۸ قطع شد.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
شبکه‌های اجتماعی دیجیاتو سریع‌ترین روش دسترسی به اخبار فناوری، علم و خودرو است. اگر می‌خواهید به‌روز باشید، شبکه‌های اجتماعی دیجیاتو را دنبال کنید.
مطمئن باشید که هرگز از سمت ما ایمیل‌های مزاحم (اسپم) دریافت نخواهید کرد.
تمامی حقوق برای وبسایت دیجیاتو محفوظ است | دیجیاتو توسط سرورهای قدرتمند پارس پک پشتیبانی می‌شود

source